نظرتون رو خوندم و تا حدی موافق هستم. اولا این که یک فیلم چه جایگاهی در سینما دارد و بزرگان سینما و بینندگان فیلم و سینما چه چیزهایی در مورد اون میگن اصلا ملاک خوبی برای علاقه‌ی فردی به یک فیلم نیست. من واقعا از طرز بیانتون لذت بردم. چون اول به خوبی و کاملا درست از فیلم تعریف کردید و ارزش هنریش رو در نظر گرفتید و بعد از دید علاقه‌ی خودتون در موردش حرف زدید. بدون شک شما با حرف‌هاتون توهینی به این اثر نکردید (حداقل من اینطور برداشت می‌کنم) که این دوستمون خرده گرفتن، بلکه فقط از دیدگاه خودتون بهش نگاه کردید و این کاملا حق شماست. دوم این که باید فیلم رو با دید انسان در سال ۱۹۶۸ نگاه کرد. زمانی که هیچ فیلم علمی تخیلی به این قدرت ساخته نشده بود. همون طور که خودتون هم اول حرفتون گفتید جای سوال هست که چگونه این شاهکار در اون سال ساخته شده. به نظر من فرم و محتوا دو عنصر جدا نشدنی فیلم هستند اما تاکید بیشتر فیلم بر روی فرم است تا محتوا (البته محتوا هم فوق العاده‌اس و نمیشه به راحتی از کنارش گذشت و احساس می‌کنم دلیل این که بعضی افراد از جمله خودم خیلی با اون ارتباط برقرار نکردم چیزی نیست جز پیشرفت علم و رویاروییِ زیاد با این نظریات در عصر حاضر). و این حرفتون در مورد طولانی بودن فیلم، برای بار اول که فیلم رو تماشا کردم با شما هم نظر بودم، چون به دید یک اثری که خیلی ازش تعریف شنیدم اون رو تماشا کردم. اما برای بار دوم به تماشای فیلم نشتم، اما این بار با دید متفاوت، یکی اینکه چطور این جلوه‌های ویژه‌ی فوق‌العاده رو در اون زمان استفاده کردن و یکی هم در مورد زمان فیلم. در خیلی از سکانس‌ها به این فکر کردم که اگر این سکانس نبود یا اگر کوتاه‌تر بود چه اتفاقی می‌افتاد. ولی به هیچ نتیجه‌ای نرسیدم و متوجه شدم که برای مثال اگر سکانسی ۱۰ دقیقه و ۱۵ ثانیه می‌باشد، در واقع اون ۱۵ ثانیه هم حساب شده است و اصلا اضافی نیست. پس قانع شدم که زمان فیلم حساب شده و خوب است و اصلا زیاد نیست، مخصوصا در کنار موسیقی حیرت انگیزش. (البته این رو هم باز بگم که تمام این ها نظرات و دیدگاه شخصیه خودمه و قطعا در اون جایگاهی نیستم که بخوام در مورد این اثر حرفی بزنم.)
۱۳۹۹ اردیبهشت ۲۱ ۰۶:۱۴
تجسد مرگ، به شاعرانه ترین عشق ممکن.
۱۳۹۹ اردیبهشت ۲۰ ۱۸:۵۹
تارکوفسکی با این فیلم ایثار خودش به سینما رو نشان داد.
۱۳۹۹ خرداد ۰۵ ۰۷:۵۱
نظرتون رو خوندم و تا حدی موافق هستم. اولا این که یک فیلم چه جایگاهی در سینما دارد و بزرگان سینما و بینندگان فیلم و سینما چه چیزهایی در مورد اون میگن اصلا ملاک خوبی برای علاقه‌ی فردی به یک فیلم نیست. من واقعا از طرز بیانتون لذت بردم. چون اول به خوبی و کاملا درست از فیلم تعریف کردید و ارزش هنریش رو در نظر گرفتید و بعد از دید علاقه‌ی خودتون در موردش حرف زدید. بدون شک شما با حرف‌هاتون توهینی به این اثر نکردید (حداقل من اینطور برداشت می‌کنم) که این دوستمون خرده گرفتن، بلکه فقط از دیدگاه خودتون بهش نگاه کردید و این کاملا حق شماست. دوم این که باید فیلم رو با دید انسان در سال ۱۹۶۸ نگاه کرد. زمانی که هیچ فیلم علمی تخیلی به این قدرت ساخته نشده بود. همون طور که خودتون هم اول حرفتون گفتید جای سوال هست که چگونه این شاهکار در اون سال ساخته شده. به نظر من فرم و محتوا دو عنصر جدا نشدنی فیلم هستند اما تاکید بیشتر فیلم بر روی فرم است تا محتوا (البته محتوا هم فوق العاده‌اس و نمیشه به راحتی از کنارش گذشت و احساس می‌کنم دلیل این که بعضی افراد از جمله خودم خیلی با اون ارتباط برقرار نکردم چیزی نیست جز پیشرفت علم و رویاروییِ زیاد با این نظریات در عصر حاضر). و این حرفتون در مورد طولانی بودن فیلم، برای بار اول که فیلم رو تماشا کردم با شما هم نظر بودم، چون به دید یک اثری که خیلی ازش تعریف شنیدم اون رو تماشا کردم. اما برای بار دوم به تماشای فیلم نشتم، اما این بار با دید متفاوت، یکی اینکه چطور این جلوه‌های ویژه‌ی فوق‌العاده رو در اون زمان استفاده کردن و یکی هم در مورد زمان فیلم. در خیلی از سکانس‌ها به این فکر کردم که اگر این سکانس نبود یا اگر کوتاه‌تر بود چه اتفاقی می‌افتاد. ولی به هیچ نتیجه‌ای نرسیدم و متوجه شدم که برای مثال اگر سکانسی ۱۰ دقیقه و ۱۵ ثانیه می‌باشد، در واقع اون ۱۵ ثانیه هم حساب شده است و اصلا اضافی نیست. پس قانع شدم که زمان فیلم حساب شده و خوب است و اصلا زیاد نیست، مخصوصا در کنار موسیقی حیرت انگیزش. (البته این رو هم باز بگم که تمام این ها نظرات و دیدگاه شخصیه خودمه و قطعا در اون جایگاهی نیستم که بخوام در مورد این اثر حرفی بزنم.)
۱۳۹۹ اردیبهشت ۲۱ ۰۶:۱۴
تجسد مرگ، به شاعرانه ترین عشق ممکن.
۱۳۹۹ اردیبهشت ۲۰ ۱۸:۵۹
تارکوفسکی با این فیلم ایثار خودش به سینما رو نشان داد.