دوست عزیز، 1883 درباره ی جد شخصیت اول سریال yellowstone. بنابراین اگر yellowstone رو ندیده باشید (که پیشنهاد می کنم ببینید) باز هم برای دیدن 1883 مشکلی ندارید.
پ.ن. با اینکه yellowstone سریال شماره ی یک مورد علاقه ی منه و 1883 هنوز ثابت نکرده می تونه تا این حد عمیق و انسانی باشه ولی 1883 شروع طوفانی تر و گیراتری داره.
۱۳۹۸ دی ۰۴ ۲۳:۳۰
در عشق علم جهل است ناموس علم سهل است/نادان علم اهل است دانای علم عامی
خیلی خوشحالم که از جزء 70 درصدی هستم که در اینجا این فیلم رو دوست نداشتند و صمیمانه آرزوی روز افزون سواد علمی و سینمایی شما رو دارم تا شاید روزی جا پای منتقدان بزرگی مثل آندره بازن بگذارید. فکر مصاحبت با شما بیش از این سرمستی در من ایجاد می کنه که پزشکانم برای من ممنوع کرده اند.
بدرود.
۱۳۹۸ دی ۰۳ ۲۳:۱۹
اینکه شما ناراحت می شی و با عصبانیت جواب من رو می دی که منجر به کنایه زدن به ادبیات من می شه دوست عزیز جای تامل داره. دو فعل منفی می تونن در کنار هم استفاده بشن اگر همدیگه رو به لحاظ معنایی ساپورت کنن (دلیل و نتیجه یا علت و معلول باشند) در این جمله که درکش کمی برای شما سخت بود، حذف به قرینه ی لفظی به کار رفته: «نمی تونه از ژانر خارج بشه و (نمی تونه) روی جلوه های ویژه اش کار نکنه» و در واقع مفهوم جمله اصلی این بوده که فیلم با توجه به درام بودنش بازهم باید به ژانر علمی تخیلی خودش وفادار باشه و به علاوه نباید در جلوه های ویژه کم بذاره که متاسفانه این فیلم در هر دوی اینها کم گذاشته. به هر حال اگر ادبیات بد شما از همون ابتدا نبود، بنده الان با شما در حال صحبت نبودم چرا که من فقط اومدم نظرم رو جداگونه زیر این فیلم بیان کنم با علم بر این که خیلی ها هم ممکنه فیلم رو دوست داشته باشن و ایرادی هم نیست. لذت سینما در تنوع و سلیقه های مختلفشه اما ما باید یاد بگیریم سلیقه ای به سلیقه ی دیگه برتری نداره. چون شما متاسفانه (شاید ندانسته) با غرض ورزی کامنت گذاشته بودی، ناچار نقد منفیم رو در جواب شما نوشتم.
در جمله ی اولتون نوشتید: «کسایی که میان میگن فیلم افتضاحه، سعی کنن توی انتخابشون بیشتر دقت کنن و فیلمی متناسب با سلیقه خودشون ببینن» که این اصلا به بیننده ربطی نداره و تریلر فیلم کاملا تصویر غلط اندازی رو در ذهن مخاطب ایجاد می کنه که با تجربه ی دیدن خودِ فیلم هیچ ارتباطی نداره. پس بهتره یه فیلم حالا که نویسنده ای به این تنبلی داشته حداقل خودش رو جدی بگیره و با صداقت بازاریابی کنه و اون تریلر هیجان انگیز رو برای تبلیغاتش انتخاب نکنه.
و در جمله ی آخرتون با بی ادبی تمام نوشتید: «در کل فیلم خوبیه. و البته مسلمه که فیلم خوب به درد هرکسی نمیخوره.» اینگونه جملات که عموماً (و نه مطلقاً) از ادبیات ضعیف برمی خیزه دوست عزیزم توهین بزرگیه به دوستان دیگری که فیلم رو دیدند، دوست نداشتند و حالا شما این برچسب رو بر پیشونیشون می زنید که این فیلم در حد درک هنری اونها نبوده و اینگونه فیلم ها به دردشون نمی خوره. من امیدوارم یا شما همینجا عذرخواهی کنی از تمام دوستانی که این فیلم رو دوست نداشتند و بگید که منظورتون رو بد بیان کردید ــ که اگر اینطوره دوباره واضح بیان کنید منظورتون روــ یا اینکه حداقل مشخص بشه شما نه تنها ادبیات غلط بلکه ذات اشتباهی برای نقد دارید چون بیش از اونکه فیلم رو نقد کنید مخاطبینش رو نقد کردید و این کثیف ترین کاریه که می شه برای بالا بردن یک اثر یا کوبیدن یک اثر انجام داد. خود من هیچوقت از اینکه شما فیلم رو دوست داشتید ایرادی نگرفتم حتی اگر به نظر شخصیم دوست داشتن این فیلم کمی کج سلیقگی باشه اما می دونم که این نظر شخصیه و این فیلم هم مثل هر اثری باید مخاطب خودش رو داشته باشه.
اما این بار کمی با تامل بیشتر جواب بده، بیانِ جوابی که بر بی سوادی ما صحه بگذاره بدتر از خاموشیه و نشان از بی خردی. در اونجایی که با خشم کلمات رو مثل شلاق بر سر و تن پاسخ من کوبیدید و گفتید که من چطور فکر کردم این یک فیلم فانتزیه، متاسفانه بنده نه تنها چنین اندیشه ای نداشتم بلکه فکرش برای لحظه ای هم به ذهنم خطور نکرده بود چرا که تمام حرف من از ابتدا این بوده که این فیلم هیچ چیز نبود. نه درام بود، نه علمی بود و نه تخیلی و نه هیچ چیز دیگه. این فیلم حاصل ایده پردازی خامی بود که مثل یک نوزاد نارس پیش از چشم باز کردن در نظر من یک اثر مُرده بود که حیف خاکی که این فیلم در اون دفن بشه. اما جمله ی من این بود که اگر نویسنده نمی خواست به هیچ کدوم از اصول علمی توجه کنه چه بهتر می شد که دنیای فانتزی خلق می کرد تا نیاز نباشه از اصول علمی پیروی کنه. هر چند که وضوح جمله در پیام قبلی توضیح اضافه اش رو بیهوده جلوه می ده.
در تمام ایرادات علمی که گرفتم مقالاتی برای مطالعه وجود داره که شایدها و اما و اگرهای شما رو و حتی حقایقی رو که بچه های ده الی دوازده سال به اونها واقف هستند، نقض می کنه و توضیح می ده. توضیح مجددشون از صحنه ی میمون تا بقیه ی مشکلات کودکانه ی فیلم که فقط شاید از منظر همان کودک ده دوازده ساله باورپذیره باعث تبدیل این مصاحبت زیبا به یک جدال طاقت فرساست که با کمی تحقیق شما و خراب کردن قلعه ی توهماتتون در ابرها قابل حل هست البته اگر تشنه ی حقیقت باشید.
شما اگر کمی از مرکب غرور و عصبانیتتون پیاده بشید و آهسته تر حرکت کنید متوجه می شید که از ابتدا من هر چیز گفتم رو طوری تعبیر کردید که تمام مسیر بحث به ویرانی کشیده می شه. برای مثال من از سینمای تجاری امروز گفتم و شما در جواب با پیش داوری به آگاهی من از فصل های فیلم های تجاری و فصل های فیلم های جشنواره ای گفتید. چقدر بیهوده می شه بحث وقتی همچین جوابی دریافت می کنی؟ در صورتی که شما با کمی مطالعه می بینی فیلمساز ادعا کرده می خواسته فیلمی بسازه با به تصویر کشیدن واقع گرایانه ترین سفر فضایی ـی که تا کنون در فیلمی بوده. عین جمله شون رو می نویسم واستون: «the most realistic depiction of space travel that's been put in a movie» و ازتون هم نمی خوام که قضاوت کنید آیا با توجه به تمام اشتباهات فیلمنامه این واقعی ترین تصویر سازی سفر به فضا بود یا نه و آیا واقعا فیلمساز حتی به هدف شخصی خودش و نه اونچه که دیگران تعبیر می کنن، نزدیک شده یا نه؟ هیچ کدوم اینها اهمیت نداره تا وقتی که همه ی نظرات و سلیقه ها قابل احترام باشن حتی در موردی به بدی این فیلم، تنها انتظار دارم که به یک عذر خواهی فکر کنید که فرصت جبران داشته باشید در برابر تمام دوستانی که با نگاه عاقل اندر سفیهِ خود بزرگ اِنگارانتون سعی در توهین به شعورشون داشتید، البته اگر در این حد و اندازه ها باشید و از این به بعد فقط نظر شخصیتون رو راجع به فیلم بگید و اجازه بدید دوستانی که نظر مخالفی با بزرگی چون شما دارند هم به زندگی ساده و آرام خودشون برسند.
جدای از شوخی و به دور از حاشیه ی لذت بخش این گپ و گفت، بعد از عذرخواهیتون ممنون می شم با توجه به اینکه فیلمساز لوکیشنی رو انتخاب کرده که در به تصویر کشیدن و شرح دادن منطق های علمی لوکیشن کاملا ناموفق بوده و این شدیداً به فیلمش ضربه زده، شما برای ما کمی از پیام دراماتیک فیلم بگید تا ما و دوستانی که تمام تلاش خودشون رو کردن تا دل به هم خوردگی خودشون رو تا حدی تحمل کنند و فیلم رو به آخر برسونند هم روشن بشیم و این مفهوم عمیق درام فیلمساز که تمام اشتباهت علمی اش رو توجیح می کنه رو درک کنیم.
۱۳۹۸ دی ۰۲ ۱۵:۲۰
متاسفانه سرعت شما در پاسخ دهی، دقت مطالعتون رو پایین میاره. جمله ی اشتباهی گفته نشد، جز اینکه این یک فیلم در ژانر علمی تخیلی هست و هر چقدر هم بخواد درام بی معنای خودش رو پررنگ جلوه بده، همچنان داره در یک ژانر "علمی-تخیلی" پرداخته می شه و این به معنیِ داشتن یک سری حقایق و منطق های اساسی و پایه است (که فیلم متاسفانه نداره) تا ساخت تخیلی رویایی با جلوه های ویژه ی زیبا که باید مثل جنگ ستارگان از زمان خودش جلوتر باشه یا حداقل مثل gravity خودش رو نامزد اسکار کنه و یا مثل فیلم های خیلی خوب دیگه جلوه های ویژه اش با توجه به داستانِ فیلم شما رو انگشت به دهان کنه که فیلم interstellar یا فیلم life فیلمهایی هستند در این سبک فضایی که واقعا جلوه های ویژه ی خوب و حتی دقیق و درستی رو از فضا به مخاطب نشون می دن ولی این فیلم هر از گاهی یک صحنه ی خاص داره تا شما رو فقط از خواب بپرونه و واقعا کار خاصی در جلوه های بصری نسبت به فیلم های قبل در این ژانر انجام نمی ده
و متاسفانه وقتی یه بچه ی ده ساله یک چیزی رو می دونه نباید خیلی تا آخر عمر از اون اطلاعات استفاده کنه و سعی کنه آپدیت بشه، کاری که کارگردان فیلم توی صحنه ی ترکیدن میمون در خلا انجام داده اشتباهیه که قبلا در فیلم هایی مثل mission to Mars و event horizon هم نمونه اش رو می بینیم. بد نیست شما هم مطالعه کنید بدن در خلا خارج از جو چند دقیقه دووم میاره خفه می شه یخ می زنه مایع داخل بدن خودش رو از دست می ده ولی منفجر نمی شه! این صحنه در یک فیلم خیلی قدیمی تر (اُدیسه ی فضایی) درست به تصویر کشیده شده اما در این فیلم فیلمساز تصمیم گرفته حالا که همه چیز به اندازه ی کافی احمقانه است بذار یه میمونم منفجر کنیم.
اما برگردیم سر منطق داستان.
وقتی می گم تمام صحنه های فیلم اشتباهه و فقط در جهت جلو بردن داستان و پر کردن حفره های فیلم نامه است یعنی دقیقا از همون سکانس اول که برجهای بلند برای یافتن حیات ساخته شدند و برد پیت داره روش کار می کنه تا سقوط کنه و شما بگی وای چقدر زیبا. در صورتی که ناسا هیچوقت همچین چیزی نمی سازه چون هیچ چیز بهتر از دیش های بزرگ روی زمین یا ماهواره های گردان خارج از جو اطلاعات رو به خوبی جمع آوری نمی کنه.
و بعد یک سفینه (سفینه ی پدر) به نپتون فرستاده می شه تا دنبال حیات خارج از هلیوسفر بگردند؟ چرا؟ نپتون چون احتمالا آخرین سیاره ی منظومه ی ماست به این معنی نیست که به هلیوسفر نزدیکه، و بعد از هلیوسفر می شه interstellar یا همون بین ستاره ا ی، باز هدف چیه در اون جای وسیع؟ کجا رو می خواستند بگردند؟ حتی همین الان ناسا داره به این طرح احمقانه ای که در این فیلم برای مأموریت مطرح شده می خنده! و همه از خودشون این سوال رو می پرسن، آخه چرا؟ خب صبر می کردی یه ایده ی بهتر برای فرستادن پدر این بنده ی خدا پیدا می کردی! صبر می کردی قصه ی فیلمت رو درست می کردی تا انقدر دیالوگ هایی نشنویم که بجای توضیح دادن مسائل علمی فیلم و درک بهتر، دیوونه بشیم و از عصبانیت بخندیم که این الان چی گفت! و بعد فیلم رو می زنی عقب و بعد می بینی درست شنیدی! همینقدر سناریو احمقانه است! و همینطور توانایی ارسال اون طوفان های مغناطیسی و همینطور انگیزه ی ارسالشون.ماده و پادماده دیگه نبایدمثل قبل توی فیلمها بی پایه و اساس فقط از اسمهاشون استفاده بشه، کلی اطلاعات در رابطشون بدست اومده مثلا اولیش اینکه عکس العملهای زنجیره وار اونجوری که داخل فیلم به تصویر کشیده شدن وجود نداره و فقط یک انفجاره یک انفجار تنها! به هر طریق داستان جلو می ره و باز با دلایل مسخره و بی منطق برد پیت رو از "ماه" به مریخ می فرستند تا کمی شما رو سر گرم کنند نخوابید (که البته من در تلاش اولم برای دیدن فیلم توی صحنه ی اکشن روی ماه خوابم برد)
بماند که این اشتباهات ادامه پیدا می کنه و در چند سکانس پایانی به اوج خودش می رسه و کلا تمام هستی فیزیک رو زیر سوال می بره و واقعا از حوصله همه توضیحش خارجه اما مشکل اصلی من تنبلی نویسنده است. شما یا زحمت می کشی یه دنیای فانتزی خلق می کنی که تمام این قوانین درش نقض بشه یا یه مقدار برای لذت مخاطب اغراق می کنی اما زحمت می کشی سعی می کنی از حقیقت های علمی پر و بال بدی قصه رو تا بشه حسش کرد. اشتباه بودن تک تک سکانس ها حتی جنگ برد پیت وقتی فضانواردهای داخل سفینه رو می کشه همه اش نشون دهنده ی یه نویسنده ی تنبله که به اندازه ی من که یه مخاطب عادی در حال نوشتن یک نقد ساده هستم هم وقت نگذاشته.
و همه اینها برای کلیشه ی تکراری رابطه ی پدر و فرزند. نه اینکه پیامش رو نگرفته باشم اما متاسفانه تمام این بگیر و ببندها برای این پیام ساده حتی پیام رو از اون چیزی که در زمین هم احمقانه به نظر می رسه، احمقانه تر جلوه می ده
۱۴۰۰ آذر ۲۹ ۰۴:۴۶
دوست عزیز، 1883 درباره ی جد شخصیت اول سریال yellowstone. بنابراین اگر yellowstone رو ندیده باشید (که پیشنهاد می کنم ببینید) باز هم برای دیدن 1883 مشکلی ندارید. پ.ن. با اینکه yellowstone سریال شماره ی یک مورد علاقه ی منه و 1883 هنوز ثابت نکرده می تونه تا این حد عمیق و انسانی باشه ولی 1883 شروع طوفانی تر و گیراتری داره.
۱۳۹۸ دی ۰۴ ۲۳:۳۰
در عشق علم جهل است ناموس علم سهل است/نادان علم اهل است دانای علم عامی خیلی خوشحالم که از جزء 70 درصدی هستم که در اینجا این فیلم رو دوست نداشتند و صمیمانه آرزوی روز افزون سواد علمی و سینمایی شما رو دارم تا شاید روزی جا پای منتقدان بزرگی مثل آندره بازن بگذارید. فکر مصاحبت با شما بیش از این سرمستی در من ایجاد می کنه که پزشکانم برای من ممنوع کرده اند. بدرود.
۱۳۹۸ دی ۰۳ ۲۳:۱۹
اینکه شما ناراحت می شی و با عصبانیت جواب من رو می دی که منجر به کنایه زدن به ادبیات من می شه دوست عزیز جای تامل داره. دو فعل منفی می تونن در کنار هم استفاده بشن اگر همدیگه رو به لحاظ معنایی ساپورت کنن (دلیل و نتیجه یا علت و معلول باشند) در این جمله که درکش کمی برای شما سخت بود، حذف به قرینه ی لفظی به کار رفته: «نمی تونه از ژانر خارج بشه و (نمی تونه) روی جلوه های ویژه اش کار نکنه» و در واقع مفهوم جمله اصلی این بوده که فیلم با توجه به درام بودنش بازهم باید به ژانر علمی تخیلی خودش وفادار باشه و به علاوه نباید در جلوه های ویژه کم بذاره که متاسفانه این فیلم در هر دوی اینها کم گذاشته. به هر حال اگر ادبیات بد شما از همون ابتدا نبود، بنده الان با شما در حال صحبت نبودم چرا که من فقط اومدم نظرم رو جداگونه زیر این فیلم بیان کنم با علم بر این که خیلی ها هم ممکنه فیلم رو دوست داشته باشن و ایرادی هم نیست. لذت سینما در تنوع و سلیقه های مختلفشه اما ما باید یاد بگیریم سلیقه ای به سلیقه ی دیگه برتری نداره. چون شما متاسفانه (شاید ندانسته) با غرض ورزی کامنت گذاشته بودی، ناچار نقد منفیم رو در جواب شما نوشتم. در جمله ی اولتون نوشتید: «کسایی که میان میگن فیلم افتضاحه، سعی کنن توی انتخابشون بیشتر دقت کنن و فیلمی متناسب با سلیقه خودشون ببینن» که این اصلا به بیننده ربطی نداره و تریلر فیلم کاملا تصویر غلط اندازی رو در ذهن مخاطب ایجاد می کنه که با تجربه ی دیدن خودِ فیلم هیچ ارتباطی نداره. پس بهتره یه فیلم حالا که نویسنده ای به این تنبلی داشته حداقل خودش رو جدی بگیره و با صداقت بازاریابی کنه و اون تریلر هیجان انگیز رو برای تبلیغاتش انتخاب نکنه. و در جمله ی آخرتون با بی ادبی تمام نوشتید: «در کل فیلم خوبیه. و البته مسلمه که فیلم خوب به درد هرکسی نمیخوره.» اینگونه جملات که عموماً (و نه مطلقاً) از ادبیات ضعیف برمی خیزه دوست عزیزم توهین بزرگیه به دوستان دیگری که فیلم رو دیدند، دوست نداشتند و حالا شما این برچسب رو بر پیشونیشون می زنید که این فیلم در حد درک هنری اونها نبوده و اینگونه فیلم ها به دردشون نمی خوره. من امیدوارم یا شما همینجا عذرخواهی کنی از تمام دوستانی که این فیلم رو دوست نداشتند و بگید که منظورتون رو بد بیان کردید ــ که اگر اینطوره دوباره واضح بیان کنید منظورتون روــ یا اینکه حداقل مشخص بشه شما نه تنها ادبیات غلط بلکه ذات اشتباهی برای نقد دارید چون بیش از اونکه فیلم رو نقد کنید مخاطبینش رو نقد کردید و این کثیف ترین کاریه که می شه برای بالا بردن یک اثر یا کوبیدن یک اثر انجام داد. خود من هیچوقت از اینکه شما فیلم رو دوست داشتید ایرادی نگرفتم حتی اگر به نظر شخصیم دوست داشتن این فیلم کمی کج سلیقگی باشه اما می دونم که این نظر شخصیه و این فیلم هم مثل هر اثری باید مخاطب خودش رو داشته باشه. اما این بار کمی با تامل بیشتر جواب بده، بیانِ جوابی که بر بی سوادی ما صحه بگذاره بدتر از خاموشیه و نشان از بی خردی. در اونجایی که با خشم کلمات رو مثل شلاق بر سر و تن پاسخ من کوبیدید و گفتید که من چطور فکر کردم این یک فیلم فانتزیه، متاسفانه بنده نه تنها چنین اندیشه ای نداشتم بلکه فکرش برای لحظه ای هم به ذهنم خطور نکرده بود چرا که تمام حرف من از ابتدا این بوده که این فیلم هیچ چیز نبود. نه درام بود، نه علمی بود و نه تخیلی و نه هیچ چیز دیگه. این فیلم حاصل ایده پردازی خامی بود که مثل یک نوزاد نارس پیش از چشم باز کردن در نظر من یک اثر مُرده بود که حیف خاکی که این فیلم در اون دفن بشه. اما جمله ی من این بود که اگر نویسنده نمی خواست به هیچ کدوم از اصول علمی توجه کنه چه بهتر می شد که دنیای فانتزی خلق می کرد تا نیاز نباشه از اصول علمی پیروی کنه. هر چند که وضوح جمله در پیام قبلی توضیح اضافه اش رو بیهوده جلوه می ده. در تمام ایرادات علمی که گرفتم مقالاتی برای مطالعه وجود داره که شایدها و اما و اگرهای شما رو و حتی حقایقی رو که بچه های ده الی دوازده سال به اونها واقف هستند، نقض می کنه و توضیح می ده. توضیح مجددشون از صحنه ی میمون تا بقیه ی مشکلات کودکانه ی فیلم که فقط شاید از منظر همان کودک ده دوازده ساله باورپذیره باعث تبدیل این مصاحبت زیبا به یک جدال طاقت فرساست که با کمی تحقیق شما و خراب کردن قلعه ی توهماتتون در ابرها قابل حل هست البته اگر تشنه ی حقیقت باشید. شما اگر کمی از مرکب غرور و عصبانیتتون پیاده بشید و آهسته تر حرکت کنید متوجه می شید که از ابتدا من هر چیز گفتم رو طوری تعبیر کردید که تمام مسیر بحث به ویرانی کشیده می شه. برای مثال من از سینمای تجاری امروز گفتم و شما در جواب با پیش داوری به آگاهی من از فصل های فیلم های تجاری و فصل های فیلم های جشنواره ای گفتید. چقدر بیهوده می شه بحث وقتی همچین جوابی دریافت می کنی؟ در صورتی که شما با کمی مطالعه می بینی فیلمساز ادعا کرده می خواسته فیلمی بسازه با به تصویر کشیدن واقع گرایانه ترین سفر فضایی ـی که تا کنون در فیلمی بوده. عین جمله شون رو می نویسم واستون: «the most realistic depiction of space travel that's been put in a movie» و ازتون هم نمی خوام که قضاوت کنید آیا با توجه به تمام اشتباهات فیلمنامه این واقعی ترین تصویر سازی سفر به فضا بود یا نه و آیا واقعا فیلمساز حتی به هدف شخصی خودش و نه اونچه که دیگران تعبیر می کنن، نزدیک شده یا نه؟ هیچ کدوم اینها اهمیت نداره تا وقتی که همه ی نظرات و سلیقه ها قابل احترام باشن حتی در موردی به بدی این فیلم، تنها انتظار دارم که به یک عذر خواهی فکر کنید که فرصت جبران داشته باشید در برابر تمام دوستانی که با نگاه عاقل اندر سفیهِ خود بزرگ اِنگارانتون سعی در توهین به شعورشون داشتید، البته اگر در این حد و اندازه ها باشید و از این به بعد فقط نظر شخصیتون رو راجع به فیلم بگید و اجازه بدید دوستانی که نظر مخالفی با بزرگی چون شما دارند هم به زندگی ساده و آرام خودشون برسند. جدای از شوخی و به دور از حاشیه ی لذت بخش این گپ و گفت، بعد از عذرخواهیتون ممنون می شم با توجه به اینکه فیلمساز لوکیشنی رو انتخاب کرده که در به تصویر کشیدن و شرح دادن منطق های علمی لوکیشن کاملا ناموفق بوده و این شدیداً به فیلمش ضربه زده، شما برای ما کمی از پیام دراماتیک فیلم بگید تا ما و دوستانی که تمام تلاش خودشون رو کردن تا دل به هم خوردگی خودشون رو تا حدی تحمل کنند و فیلم رو به آخر برسونند هم روشن بشیم و این مفهوم عمیق درام فیلمساز که تمام اشتباهت علمی اش رو توجیح می کنه رو درک کنیم.
۱۳۹۸ دی ۰۲ ۱۵:۲۰
متاسفانه سرعت شما در پاسخ دهی، دقت مطالعتون رو پایین میاره. جمله ی اشتباهی گفته نشد، جز اینکه این یک فیلم در ژانر علمی تخیلی هست و هر چقدر هم بخواد درام بی معنای خودش رو پررنگ جلوه بده، همچنان داره در یک ژانر "علمی-تخیلی" پرداخته می شه و این به معنیِ داشتن یک سری حقایق و منطق های اساسی و پایه است (که فیلم متاسفانه نداره) تا ساخت تخیلی رویایی با جلوه های ویژه ی زیبا که باید مثل جنگ ستارگان از زمان خودش جلوتر باشه یا حداقل مثل gravity خودش رو نامزد اسکار کنه و یا مثل فیلم های خیلی خوب دیگه جلوه های ویژه اش با توجه به داستانِ فیلم شما رو انگشت به دهان کنه که فیلم interstellar یا فیلم life فیلمهایی هستند در این سبک فضایی که واقعا جلوه های ویژه ی خوب و حتی دقیق و درستی رو از فضا به مخاطب نشون می دن ولی این فیلم هر از گاهی یک صحنه ی خاص داره تا شما رو فقط از خواب بپرونه و واقعا کار خاصی در جلوه های بصری نسبت به فیلم های قبل در این ژانر انجام نمی ده و متاسفانه وقتی یه بچه ی ده ساله یک چیزی رو می دونه نباید خیلی تا آخر عمر از اون اطلاعات استفاده کنه و سعی کنه آپدیت بشه، کاری که کارگردان فیلم توی صحنه ی ترکیدن میمون در خلا انجام داده اشتباهیه که قبلا در فیلم هایی مثل mission to Mars و event horizon هم نمونه اش رو می بینیم. بد نیست شما هم مطالعه کنید بدن در خلا خارج از جو چند دقیقه دووم میاره خفه می شه یخ می زنه مایع داخل بدن خودش رو از دست می ده ولی منفجر نمی شه! این صحنه در یک فیلم خیلی قدیمی تر (اُدیسه ی فضایی) درست به تصویر کشیده شده اما در این فیلم فیلمساز تصمیم گرفته حالا که همه چیز به اندازه ی کافی احمقانه است بذار یه میمونم منفجر کنیم. اما برگردیم سر منطق داستان. وقتی می گم تمام صحنه های فیلم اشتباهه و فقط در جهت جلو بردن داستان و پر کردن حفره های فیلم نامه است یعنی دقیقا از همون سکانس اول که برجهای بلند برای یافتن حیات ساخته شدند و برد پیت داره روش کار می کنه تا سقوط کنه و شما بگی وای چقدر زیبا. در صورتی که ناسا هیچوقت همچین چیزی نمی سازه چون هیچ چیز بهتر از دیش های بزرگ روی زمین یا ماهواره های گردان خارج از جو اطلاعات رو به خوبی جمع آوری نمی کنه. و بعد یک سفینه (سفینه ی پدر) به نپتون فرستاده می شه تا دنبال حیات خارج از هلیوسفر بگردند؟ چرا؟ نپتون چون احتمالا آخرین سیاره ی منظومه ی ماست به این معنی نیست که به هلیوسفر نزدیکه، و بعد از هلیوسفر می شه interstellar یا همون بین ستاره ا ی، باز هدف چیه در اون جای وسیع؟ کجا رو می خواستند بگردند؟ حتی همین الان ناسا داره به این طرح احمقانه ای که در این فیلم برای مأموریت مطرح شده می خنده! و همه از خودشون این سوال رو می پرسن، آخه چرا؟ خب صبر می کردی یه ایده ی بهتر برای فرستادن پدر این بنده ی خدا پیدا می کردی! صبر می کردی قصه ی فیلمت رو درست می کردی تا انقدر دیالوگ هایی نشنویم که بجای توضیح دادن مسائل علمی فیلم و درک بهتر، دیوونه بشیم و از عصبانیت بخندیم که این الان چی گفت! و بعد فیلم رو می زنی عقب و بعد می بینی درست شنیدی! همینقدر سناریو احمقانه است! و همینطور توانایی ارسال اون طوفان های مغناطیسی و همینطور انگیزه ی ارسالشون.ماده و پادماده دیگه نبایدمثل قبل توی فیلمها بی پایه و اساس فقط از اسمهاشون استفاده بشه، کلی اطلاعات در رابطشون بدست اومده مثلا اولیش اینکه عکس العملهای زنجیره وار اونجوری که داخل فیلم به تصویر کشیده شدن وجود نداره و فقط یک انفجاره یک انفجار تنها! به هر طریق داستان جلو می ره و باز با دلایل مسخره و بی منطق برد پیت رو از "ماه" به مریخ می فرستند تا کمی شما رو سر گرم کنند نخوابید (که البته من در تلاش اولم برای دیدن فیلم توی صحنه ی اکشن روی ماه خوابم برد) بماند که این اشتباهات ادامه پیدا می کنه و در چند سکانس پایانی به اوج خودش می رسه و کلا تمام هستی فیزیک رو زیر سوال می بره و واقعا از حوصله همه توضیحش خارجه اما مشکل اصلی من تنبلی نویسنده است. شما یا زحمت می کشی یه دنیای فانتزی خلق می کنی که تمام این قوانین درش نقض بشه یا یه مقدار برای لذت مخاطب اغراق می کنی اما زحمت می کشی سعی می کنی از حقیقت های علمی پر و بال بدی قصه رو تا بشه حسش کرد. اشتباه بودن تک تک سکانس ها حتی جنگ برد پیت وقتی فضانواردهای داخل سفینه رو می کشه همه اش نشون دهنده ی یه نویسنده ی تنبله که به اندازه ی من که یه مخاطب عادی در حال نوشتن یک نقد ساده هستم هم وقت نگذاشته. و همه اینها برای کلیشه ی تکراری رابطه ی پدر و فرزند. نه اینکه پیامش رو نگرفته باشم اما متاسفانه تمام این بگیر و ببندها برای این پیام ساده حتی پیام رو از اون چیزی که در زمین هم احمقانه به نظر می رسه، احمقانه تر جلوه می ده