قصد این نوشته هم مثل تمامی نوشته‌های از این دست به وضوح گیج کردن مخاطب و مخدوش کردن تفکر طبیعی و علمی‌ه. آوردن اسم سه فیلسوفی که حتی خودشون هم نتونستن از روشهای شناخت، نقد و تحلیلشون یک نتیجه‌ی کاربردی بدست بیارن فقط جهت تفاخر نویسنده‌ست، از اون جالبتر نشانه‌هاییه که نگارنده چنان محکم تفسیرشون کرده که یحتمل خود کارگردان رو‌متعجب می‌کنه (و البته جوابشون حتما اینه که اینها در ناخودآگاه کارگردان موجود بوده تا روانکاو اونارو کشف کنه). به‌دوستان پیشنهاد می‌کنم بجای تلف کردن وقتشون برای خواندن این مقالاتی که در انواع مجلات و روزنامه‌های به اصطلاح روشنفکری تنها جهت پر کردن صفحات استفاده می‌شه، مقالات منتقدهای شناخته شده رو بخونن، تا تفاوت نقد واقعی و نقد از سر خودستایی رو درک کنن.
۱۳۹۸ آبان ۰۱ ۱۱:۱۱
قصد این نوشته هم مثل تمامی نوشته‌های از این دست به وضوح گیج کردن مخاطب و مخدوش کردن تفکر طبیعی و علمی‌ه. آوردن اسم سه فیلسوفی که حتی خودشون هم نتونستن از روشهای شناخت، نقد و تحلیلشون یک نتیجه‌ی کاربردی بدست بیارن فقط جهت تفاخر نویسنده‌ست، از اون جالبتر نشانه‌هاییه که نگارنده چنان محکم تفسیرشون کرده که یحتمل خود کارگردان رو‌متعجب می‌کنه (و البته جوابشون حتما اینه که اینها در ناخودآگاه کارگردان موجود بوده تا روانکاو اونارو کشف کنه). به‌دوستان پیشنهاد می‌کنم بجای تلف کردن وقتشون برای خواندن این مقالاتی که در انواع مجلات و روزنامه‌های به اصطلاح روشنفکری تنها جهت پر کردن صفحات استفاده می‌شه، مقالات منتقدهای شناخته شده رو بخونن، تا تفاوت نقد واقعی و نقد از سر خودستایی رو درک کنن.