زمان مطالعه: ۵ دقیقه
رسول‌اف در کن: ساختن فیلم «دانه انجیر معابد» از قاچاق کوکائین سخت‌تر بود
«محمد رسول‌اف» و برخی از عوامل و بازیگران «دانه انجیر معابد» (The Seed Of The Sacred Fig) پس از اکران فیلم در هفتاد و هفتمین دوره جشنواره کن ساعاتی پیش در یک کنفرانس مطبوعاتی حضور پیدا کردند و به چند پرسش پاسخ دادند.
رسول‌اف در ابتدا یادی کرد از گروهی از بازیگران و عوامل از جمله «حسن شبانکاره» صدابردار و «میثاق زارع» و «سهیلا گلستانی» بازیگران فیلم که موفق به خروج از ایران نشده‌اند. او سپس توضیح داد که ایده «دانه انجیر معابد» چگونه شکل گرفته است: «اینکه چطور به این داستان رسیدم برمی‌گردد به تجربه سال‌ها رودررویی با نیروهای امنیتی، دستگاه قضایی و فشارهایی که از طرف دستگاه‌های فرهنگی و سانسور در ایران با آن مواجه بودم.»
او به یاد می‌آورد که وقتی در زندان به سرمی‌برده تحت تأثیر جنبش «زن زندگی آزادی» قرار گرفته است: «ما نمی‌توانستیم از درون زندان این اتفاقات را مستقیماً رصد کنیم. من و دوست عزیزم آقای [جعفر] پناهی با هم بودیم و همیشه درباره اینکه بیرون چه اتفاقاتی در حال رخ دادن است حرف می‌زدیم. یکی از روزهایی که یکی از زندانیان اعتصابی خیلی طولانی کرده بود و اصلاً وضعیت جسمانی خوبی نداشت و هر لحظه ممکن بود جانش را از دست بدهد... بین یکی از مسئولین زندان یک نفر من را کنار کشید و یک خودکار به من هدیه داد. کمی بعد گفت من هر روز که وارد زندان می‌شوم به بالای در زندان که مرتفع است نگاه می‌کنم و می‌گویم چه زمانی خودم را دار خواهم زد. گفت بچه‌هایم از من سؤال می‌کنند تو در زندان چه می‌کنی؟ این اولین جرقه بود برای پرداختن به این داستان.»
رسول‌اف به این پرسش «رادیو فردا» پاسخ می‌دهد که آیا فکر می‌کند راه مبارزه با سانسور در فیلمسازی پس از او ادامه پیدا می‌کند یا نه: «من فکر می‌کنم که این جریان سال‌هاست که وجود دارد. گاهی صدایش شنیده شده و گاهی نه و طبیعتاً ممکن است در آینده هم فراز و فرودهایی باشد. ولی اطمینان دارم که انسان‌های آزاده با عزت نفس بالا وجود دارند که حاضر نیستند به هر قیمتی فیلم بسازند. می‌خواهم از فیلمسازان بزرگ و شریفی یاد کنم که به خاطر تن ندادن به سانسور سال‌هاست نتوانسته‌اند فیلم بسازند.»
او به فیلمسازان جوان توصیه می‌کند: «تنها پیام من برای سینمای مستقل این است که از هیاهوی نیروهای امنیتی نترسند. آن‌ها با شلوغ کردن و بگیر و ببند می‌خواهند توی دل ما را خالی کنند. لطفاً نترسید. آن‌ها فقط می‌خواهند شما را مرعوب کنند.»
رسول‌اف می‌گوید پس از اعلام محکومیتش طی دو ساعت تصمیم گرفته است که «ایران جغرافیایی» را ترک کند و پس از خداحافظی با گلدان‌ها و گیاهانش به «ایران فرهنگی» ملحق شود: «حتی حرف زدن در موردش آسان نیست. پنجره خانه من باز می‌شود به جایی که روی تپه‌هایش دیوارهای زندان اوین است. بسیاری از دوستان من در آنجا هستند. قدری به آنجا نگاه کردم و تمام دستگاه‌های الکترونیکی‌ام را گذاشتم و با یک کوله و چند تکه لباس خانه را ترک کردم.»
این فیلمساز در ادامه می‌گوید: «وقتی در مواجهه با نیروهای امنیتی قرار می‌گیرید کم‌کم یاد می‌گیرید چطور آن‌ها را دور بزنید. وقتی متوجه می‌شوید که به وسیله موبایل شما را پیدا می‌کنند، طبیعتاً می‌توانید که دیگر از موبایل استفاده نکنید. قسمتی از این چیزها شبیه کارهایی است که تبه‌کاران می‌کنند. حین فیلمبرداری همیشه یک شوخی بین من و عوامل فیلم جریان داشت که اگر ما کوکائین جابه‌جا می‌کردیم کار برای ما آسان‌تر بود.»
رسول‌اف می‌گوید مضمون اصلی «دانه انجیر معابد» را «سرسپردگی» می‌داند و از نقش مذهب در فیلمش می‌گوید. «مهسا رستمی» در بخش دیگری از کنفرانس می‌گوید: «قبل از آمدن به فستیوال سهیلا برای من و ستاره پیامی فرستاد و گفت: «بروید و بدرخشید.» و من اشک می‌ریختم که کاش خودت بودی کاش میثاق بود. ولی در نهایت خیلی خوشحالم که اینجا هستم و امیدوارم برای ایران و آدم‌هایی مثل سهیلا گلستانی وجود دارند که برای من الگوی استقامت و صبوری‌اند و من به‌شدت خوشحالم که افتخار همکاری با آن‌ها را داشتم.»
فیلم دو ساعت و ۴۸ دقیقه‌ای «دانه انجیر معابد» درباره یک قاضی دادگاه به نام ایمان است که در ناآرامی‌های تهران با بدبینی دست به گریبان است. با فروپاشی قوانین اجتماعی، وقتی اسلحه او ناپدید می‌شود، به همسر و دخترانش شک می‌برد و سخت‌گیری‌هایی تحمیل می‌کند که خانواده را به گسست می‌کشاند. «ستاره ملکی»، «میثاق زارع»، «سهیلا گلستانی»، «زهرا رستمی» و «امینه مزروعی» در این فیلم ایفای نقش کرده‌اند.
دیدگاه‌ها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید