دنیرو و اسکورسیزی در ده فیلم با یکدیگر همکاری کردهاند.
«مارتین اسکورسیزی» در مصاحبه با «ددلاین» فاش کرده است که «رابرت دنیرو» پیشنهاد بازی در فیلمهای «رفتگان» (The Departed) و «دارودسته نیویورکی» (Gangs of New York) را نپذیرفته است. این دو در ده فیلم از جمله «گاو خشمگین» (Raging Bull) سابقه همکاری دارند و تازهترین ساخته آنها «قاتلین ماه گل» (Killers of the Flower Moon) جمعه آینده در جشنواره کن اکران میشود.
اسکورسیزی میگوید: «در مورد [«رفتگان»] با باب حرف زدیم، اما او نمیخواست بازی کند. [گفتیم:] ««رفتگان» چطور؟» [گفت:] «نه، نمیخواهم در آن بازی کنم.» [گفتیم:] «خیلی خوب.» ده سال با باب همکاری نکرده بودند تا اینکه «رفقای خوب» (Goodfellas) را ساختیم؛ در مسیرهای متفاوتی حرکت کردیم. سپس دو، سه فیلم دیگر ساختیم. و بعد، به مدت ۱۹ سال همکاری نکردیم...»
او اضافه میکند: «و بعد فیلم «دارودسته نیویورکی». همیشه در آن مورد و همه فیلمهای دیگر به سراغش رفتیم. فقط یک سؤال ساده بود. به معنای واقعی کلمه، گفت: «داری چه میکنی؟» گفتم: «این فیلم را میسازم. علاقه داری؟» گفت: «نه.» گفتم: «خیلی خوب.» همیشه در مورد چنین چیزهایی حرف زدهایم، چون او تنها فردی است که میداند از کجا آمدهام و که هستم، از آن دورهای که ۱۵ یا ۱۶ ساله بودیم. آن منطقه از نیویورک را میشناسد. رابطه ما همیشه غریزی بوده و او شهامت و انسانیت داشته از این جهت که میگوید: «اگر صحنهای با من بسازد، بسیار خوب، اما اگر با چهره بازیگر دیگری بسازد، او را بازی بده.»»
اسکورسیزی میگوید: «او از من خواست فیلم «تحلیلش کن» (Analyze That) را بسازم اما گفتم: «من این فیلم را ساختهایم. با «رفقای خوب»» با او در مورد پروژههای دیگری حرف زدهام و در مقطعی گفت: «میدانی که دوست دارم چه فیلمهایی با تو بسازم.» گفتم: «خیلی خوب.» آن فیلم به «ایرلندی» (The Irishman) تبدیل شد و نه سال طول کشید. همیشه به دنبال همکاری بودهایم.»
این فیلمساز ۸۰ ساله در مورد همکاری با «لئوناردو دیکاپریو» میگوید: «لئو هم بعداً اینگونه شد و خیلی از این اتفاقات در «هوانورد» (Aviator) افتاد. صحنههایی با «کیت بلانشت» بازی کرد که شگفتزده شدم، به نظرم خیلی زیبا بود. و او به عنوان یک شخص چیزهای زیادی یاد گرفت. به من گفت که یاد گرفته. شاید جوانی در حال رشد بود. من دختر دارم من پسر ندارم، یعنی شاید مثل این بوده که بر حسب تصادف به یکدیگر برخورد کردهایم و به شکلی شبیه فرزندپروری است. اما عجیب است، سپس «رفتگان» را ساختیم و او تازه شکوفا شد.»
اسکورسیزی در بخش دیگری از مصاحبه میگوید واکنشهای منفی به «آخرین وسوسه مسیح» (The Last Temptation of Christ) سبب شده که از «فهرست شیندلر» (Schindler’s List) دوری کند.
او میگوید: «برای «فهرست شیندلر» من «استیون زیلیان» را استخدام کردم و با هم روی فیلمنامه کار کردیم. میخواستم کارگردانیاش کنم. اما در مقاطعی تردیدهایی داشتم. فراموش نکنید، سال ۱۹۹۰ است. فیلم «آخرین وسوسه مسیح» را در سال ۱۹۸۸ ساخته بودم. تمام هدف آن فیلم این بود که دیالوگی برقرار کند در مورد موضوعی که هنوز هم برای من مهم است، یعنی ذات – ذات واقعی – عشق که میتواند خدا باشد یا مسیح. نمیخواهم حرفهای مبهم فرهنگی بزنم، درون ما چنین چیزهایی وجود دارد. آیا خدا درون ما وجود دارد؟ من واقعاً چنین فردی هستم؛ اختیاری روی آن ندارم. دوست دارم توضیحش دهم. میخواستم دیالوگی روی این موضوع برقرار شود. اما هنوز همه آن مسائل را نمیدانستم. این بود که «آخرین وسوسه» را ساختم، به شکل خاصی ساختم، و «فهرست شیندلر» به واسطه بازخوردهای آن فیلم نابود شد.»
اسکورسیزی ادامه میدهد: «در مورد «فهرست شیندلر»، آسیب روانی [«آخرین وسوسه»] به حدی بود که احساس کردم آن موضوع را بررسی کردهام... میدانستم یهودیانی از نوشته شدن «خاطرات آن فرانک» توسط یک فرد غیرکلیمی ناراحت شدهاند. شنیده بودم که کسانی از شیندلر انتقاد کردهاند، اینکه او از زندانیان سوءاستفاده کرده تا پول به دست آورد. گفتم: «صبر کن ببینم.» میتوانستم... نه اینکه از او دفاع کنم، بلکه این بحث را پیش بکشم که او چه کسی بوده. به نظر من مرد شگفتانگیزی بوده، اما فکر نمیکنم در آن زمان مجهز بودم یا نه. علمش را نداشتم.»
دیدگاهها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید