news-background
news-background

ویگو مورتنسن افسانه قدیمی جشنواره کن در مورد کراننبرگ و آلمودوار را تکذیب کرد

در سال ۱۹۹۹ وقتی «دیوید کراننبرگ» برای ریاست هیأت داوران جشنواره کن انتخاب شده بود، این شایعه شنیده شد که این کارگردان اعضای هیأت خود را تشویق کرده «نخل طلا» را به جای «همه‌چیز در مورد مادرم» (All About My Mother) «پدرو آلمودوار» به «رزتا» (Rosetta) برادران داردن اهدا کنند. در هفتاد و پنجمین دوره این جشنواره، «ویگو مورتنسن» که در فیلم «جنایات آینده» (Crimes Of The Future) کراننبرگ ظاهر شده، این شایعه را تکذیب می‌کند.

مورتنسن در مصاحبه با «ایندی‌وایر» توضیح می‌دهد که این شایعه بی‌اساس است. حقیقت این است که «رزتا» آخرین فیلمی بود که در کن سال ۱۹۹۹ اکران شد وقتی که بسیاری از ژورنالیست‌ها فیلم برنده «نخل طلا» را پیش‌بینی کرده بودند. اعضای هیأت داوران در نهایت در اقدامی برق‌آسا «نخل طلا» را به «رزتا» اهدا کرد.

مورتنسن می‌گوید: «پدرو را خیلی دوست دارم و او انسان فوق‌العاده‌ای است، اما آن هیأت داوران، سریع‌ترین رأی‌گیری را برای برنده «نخل طلا» را انجام دادند و به فیلمی به نام «رزتا» رأی دادند. اجماعاً، هر نه نفر آن‌ها. رئیس هیأت داوران فقط یک رأی دارد. همه اعضای به آن فیلم رأی دادند. بنابراین کراننبرگ چگونه می‌توانست «نخل طلا» را از پدرو بگیرد؟ ماجرای مزخرفی است برای هنرمندی بزرگ مثل پدرو.»

«جف گلدبلوم»، «هالی هانتر»، «جرج میلر» و «آندره تشینه» از جمله دیگر اعضای هیأت داوران بودند. در آن سال جایزه بهترین کارگردانی به آلمودوار اهدا شد، تنها جایزه‌ای که با تشویق ایستاده همراه بود. با این حال، این شایعه که کراننبرگ اجازه نداده دیگر اعضا به فیلم آلمودوار رأی دهند پس از برگزاری جشنواره از بین نرفت. «همه‌چیز در مورد مادرم» در آن سال برنده اسکار بهترین فیلم خارجی نیز شد.

کراننبرگ در سال ۲۰۱۴ به «والچر» گفته بود: «می‌خواستند وانمود کنند که من اعضای هیأت داوران را مجبور کرده‌ام این تصمیم را بگیرند تا دیگر فیلمسازان معاصر خودم مثل پدرو و جیم جارموش و جان ایلز و دیگرانی که در آن جشنواره فیلم داشتند زهر چشم بگیرم، اما تصمیمش با من نبود. من فقط یک رأی داشتم، می‌دانید؟ بنابراین گسستی واقعی وجود داشت میان آنچه واقعاً اتفاق افتاده بود و آنچه در رسانه‌ها روایت می‌شد، اما کن همین است. همیشه بسیار بسیار سیاسی است، نه فقط فرانسوی‌ها سیاسی‌اند، بلکه سیاست‌های سینمای فرانسه پیچیده و محرمانه است.»

کراننبرگ و آلمودوار شش مرتبه برای «نخل طلا» رقابت کرده‌اند اما هیچ‌یک موفق به دریافتش نشده‌اند.

دیدگاه‌ها

برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید