زمان مطالعه: ۷ دقیقه
«ریچارد دانر» کارگردان Superman و Lethal Weapon در سن ۹۱ سالگی درگذشت؛ ادای احترام هالیوود
«ریچارد دانر» کارگردان کهنه‌کار سینما و تلویزیون که اولین فیلم «سوپرمن» (Superman) با بازی «کریستفر ریو» و چهار قسمت از «اسلحه مرگبار» (Lethal Weapon) را کارگردانی کرد، دوشنبه این هفته در سن ۹۱ سالگی درگذشت.
دانر با فیلم «طالع نحس» (The Omen) در سال ۱۹۷۶ کارگردانی فیلم‌های بلند را آغاز کرد، پروژه‌ای که با بودجه ۲ میلیون دلاری تولید شد و ۶۰ میلیون دلار در ایالات متحده فروخت. دانر در سال ۱۹۶۰ وقتی «استیو مک‌کویین» را برای وسترن «تحت تعقیب: مرده یا زنده» (Wanted: Dead or Alive) راضی کرد، اولین بار بر روی صندلی کارگردانی نشست.
دانر سپس شش اپیزود از سریال «منطقه گرگ‌ومیش» (The Twilight Zone) را برای شبکه سی‌بی‌اس کارگردانی کرد. اولین اپیزود او «کابوس در ارتفاع ۲۰ هزار پایی» (Nightmare at 20,000 Feet) با بازی «ویلیام شتنر» بود.
او در سال ۱۹۸۵ در سن ۵۵ سالگی با «لورن شولر دانر» تهیه‌کننده «اکس-من» (X-Men) ازدواج کرد، در حالی که به فاصله کوتاهی پیش از آن برای کارگردانی فیلم فانتزی «لیدی‌هاک» (Ladyhawke) «میشل فایفر» برگزیده شده بود.
برای فیلم «سوپرمن» سال ۱۹۷۸، تهیه‌کنندگان بازیگران شناخته‌شده‌ای مانند «رابرت ردفورد» و «پل نیومن» را می‌خواستند، اما دانر اعتقاد دیگری داشت و در سال ۲۰۰۶ گفت: «آن بازیگران نمی‌توانستند در لباس‌های تنگ پرواز کنند.» دانر بازیگری ناشناخته برای نقش «سوپرمن» می‌خواست. تهیه‌کنندگان سپس «کریستفر ریو» لاغراندام را پیشنهاد کردند. دانر گفته بود که با دیدن ریو «به سرعت دانستم که می‌تواند آن نقش را بازی کند.»
اگرچه «سوپرمن» بیش از ۳۰۰ میلیون دلار در سراسر دنیا فروخت و دانر ۷۵ درصد «سوپرمن ۲» را کارگردانی کرد، اما تهیه‌کنندگان با ارسال تلگرام او را اخراج و «ریچارد لستر» را جایگزین او کردند. این دو فیلم قرار بود به صورت همزمان فیلمبرداری شود، اما با افزایش بودجه، فیلمبرداری صحنه‌های قسمت دوم متوقف شد تا دانر بر روی به پایان رساندن قسمت اول تمرکز کند.
لستر بخش زیادی از صحنه‌های فیلمبرداری شده توسط دانر را حذف کرد. صحنه‌های بازی «مارلون براندو» به دلیل نگرانی از افزایش بودجه برچیده شدند، و «جین هکمن» نمی‌پذیرفت که برگردد و صحنه‌های دیگری بازی کند. در نهایت کات کارگردان این فیلم که نسبت به کات لستر تلخ‌تر بود در سال ۲۰۰۶ بر روی دی‌وی‌دی عرضه شد.
دانر تمامی قسمت‌های «اسلحه مرگبار» را کارگردانی کرد و در مجموع به فروش ۹۵۵ میلیون دلاری در سراسر دنیا رسید. او در مصاحبه‌ای گفته بود: «همیشه می‌خواستم فیلم اکشنی این‌چنین بسازم، اما [فیلمنامه‌هایی که به دستم می‌رسید] همیشه صحنه‌های اکشن بیخود و شخصیت‌پردازی اندکی داشتند. همیشه احساس می‌کردم که اگر شخصیت‌ها برای شما اهمیت نداشته باشند، اکشن هم اهمیت پیدا نمی‌کند.» او در نهایت فیلمنامه «شین بلک» را می‌پسندد و «مل گیبسون» و «دنی گلاور» را به خواندنش دعوت می‌کند: «و ۱۰ سال بعدی زندگی‌ام تغییر کرد.»
دانر فیلم‌های «ماوریک» (Maverick) و «تئوری توطئه» (Conspiracy Theory) را نیز با همکاری «مل گیبسون» ساخت. دیگر فیلم‌های دانر «اسباب بازی» (The Toy) در سال ۱۹۸۲، «احمق‌ها» (The Goonies) در سال ۱۹۸۵ بر اساس طرح داستانی «استیون اسپیلبرگ»، «خسیس» (Scrooged) با «بیل ماری»، و آخرین فیلمش «۱۶ بلوک» (16 Blocks) در سال ۲۰۱۶ با بازی «بروس ویلیس» در نقش یک پلیس الکلی بودند.
دانر ۲۴ آوریل سال ۱۹۳۰ در برانکس نیویورک متولد شد و پس تحصیل در رشته هنرهای نمایشی و تجارت و داوطلب شدن برای عضویت در ارتش ایالات متحده، به برادوی رفت در چند نمایش بازی کرد. در سال ۱۹۵۸ به کالیفرنیا رفت و تبلیغات تلویزیونی بسیاری از جمله تیزرهایی با بازی «لوسیل بال» را کارگردانی کرد. مک‌کویین که در آن زمان یک جوان لجوج بود، تمایلی به همکاری با دانر در وسترن «تحت تعقیب» نداشت و در حین فیلمبرداری برای او مشکلات زیادی ایجاد کرد.
دانر در سال ۲۰۰۱ در مورد اختلافاتش با مک‌کویین گفته بود: «سرانجام با استیو به گفتگو نشستم و گفتم: «ببین، من می‌خواهم استعفا بدهم چون معلوم است که از من راضی نیستی.» عصبانی شد و گفت: «هیچ‌کس از سریال من استعفا نمی‌دهد.» گفتم: «خوب، استیو، باید با من همکاری کنی.» رفتارش تغییر کرد، فوق‌العاده بود و ما سریال را ساختیم، و هفت فصلش را هم ساختیم. این شروع کار من بود. از آنجا به بعد، مثل برق و باد گذشت.»
گیبسون با انتشار بیانیه‌ای به درگذشت دانر واکنش نشان داده و می‌نویسد: «دانر! دوست من، استاد من. آه چه چیزهایی که از او آموختم! او استعداد و شکوهش را با فروتنانه در طبق اخلاص می‌گذاشت و خودش را «چیزی بیش از یک پلیس ترافیک» نمی‌دانست. خودخواهی را از ابتدا کنار گذاشته بود و از دیگران همین را طلب می‌کرد. او دل و جانی مهربان داشت و به هر کسی که می‌شناخت محبت می‌کرد. اگر کردار نیکش را روی هم انباشته کنیم سر به فلک می‌کشد. به‌شدت دلتنگ او و همه شوخی‌های شیطنت‌آمیز و فرزانگی‌اش خواهم شد.»
«شان آستین» در صفحه توییترش می‌نویسد: «ریچارد دانر عظیم‌ترین و عمیق‌ترین صدایی که می‌توان تصور کرد را داشت. او همه توجهات را به خود معطوف می‌کرد اما به گونه‌ای می‌خندید که گویی تا آن زمان نمی‌توانسته بخندد. همنشینی با دیک لذت‌بخش بود. به عنوان یک کودک ۱۲ ساله آنچه که درک کردم این بود که او به دیگران اهمیت می‌دهد.»
«کوری فلدمن» بازیگر فیلم «احمق‌ها» می‌نویسد دانر «نزدیک‌ترین چیزی برای من به یک پدر واقعی» و «یک کارگردان و داستان‌سرای بی‌نظیر» بوده است. او اضافه می‌کند: «اما بزرگترین دستاوردش به نظر من توانایی‌اش در تبدیل شدن به یک سوپرمن در زندگی واقعی بود بواسطه اینکه همیشه هر کاری از دستش برمی‌آمد برای بشریت انجام می‌داد، و از جایگاهش برای حمایت از حقوق حیوانات استفاده می‌کرد.»
«ادگار رایت» کارگردان بریتانیایی از فیلم «طالع نحس» دانر ستایش می‌کند و می‌نویسد: «فکر می‌کنم اولین فیلم [ترسناک] دهه هشتادی در دهه هفتاد بود. داستان «دیوید وارنر» در آن ذهن من را برای همیشه به آتش کشید.»
«جیمز منگولد» کارگردان «لوگان» (Logan)، «بن استیلر» و «استیون اسپیلبرگ» نیز در پیام‌های جداگانه‌ای به دانر ادای احترام کردند. اسپیلبرگ می‌نویسد: «بودن در حلقه او مثل وقت گذراندن با محبوب‌ترین مربی، باهوش‌ترین پرفسور، برافروخته‌ترین انگیزه‌بخش، ماندگارترین دوست، پایبندترین هم‌پیمان، و البته، بزرگترین «احمق» همه زمان‌ها است. او کودکی بود سراپا محبت. همیشه. باور نمی‌کنم که از میان ما رفته، اما خنده‌های بلند و صمیمانه‌اش تا ابد در یاد من می‌ماند.»
دیدگاه‌ها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید