من همون موقع که سریال اومده بود تصمیم گرفتم ببینمش و بعد از چند قسمت بیخیالش شدم. شایدم شوخی های زبانی و ساختار شکنش نسبت به هالیوود و جامعه آمریکا برام نامفهوم بود و شایدم شدیدا برام داستانش- به عنوان یک نوجوان در اون زمان- افسرده کننده بود. چند وقت پیش دوباره رفتم سراغش و این بار شدیدا عاشقش شدم. سریال به شکلی زیرکانه، عمیق و بسیار عالی وضعیت انسانی و شخصیت‌ های درگیر با افسردگی و سایر مشکلات روانی رو نشون میده. از نظر داستانی و خلاقیت های نمایشی کم‌نظیره و پر از شوخی های عالیه. به نظرم چیزی که شاید باعث بشه خیلی‌ها سریال رو نبینن شروعشه که چند قسمت اول شاید کمی کند و حوصله سر بر باشه و به شدت افسرده کننده است. که واقعن هست. شاید عجیب باشه اما به نظرم اگر درگیر با مشکلات روانی هستید- مثل خودم- کی نیست تو این وضع ایران البته =))) سریال رو ببینید. با اینکه بسیار تلخه ولی به شدت جذاب و قابل تامله. کاری که شاید سریال سیزده دلیل برای... با ادعای فراوان سعی داره انجام بده، بوجک به بهترین شکل انجامش میده. البته این فقط بخشی از خوبی های سریاله. سریال توی شخصیت پردازی و ایده های نمایشی خیلی خوب عمل کرده و صداپیشه‌ها و جنس شوخی های بکرش برای من بسیار لذت‌بخش بود. عمیقن از دیدنش لذت بردم و خوشحالم توی دورانی زندگی می‌کنم که چنین چیزهایی تولید می‌شن.

pishnahad mishe :)

نامه هالی هاک چی بود ؟

خیلیا میگن اگه بوجک رو ببینین افسرده میشین . خب اگر واقعا عاشق زندگی کردن هستین و لحظات خوبی رو دارین سپری میکنین همه چیز اوکیه واقعا حتی یک فصل از بوجک رو نمیتونین تحمل کنین . اما اگر تو دوره ای هستین که هیچ کس نمیتونه حالتون رو خوب کنه و فک میکنین تنها هستین و از همه چیز خسته شدین بوجک همراه خیلی خوبیه چون عمیقه و واقعا ادم باهاش احساس دوستی میکنه. دیالوگاش همه ملموسن . فک نکنم هیچ سریالی بتونه جای بوجک رو برای من بگیره توی این ژانر واقعا . یه جوری دوستتون میشه که برای دیدن هر قسمتش ذوق میکنین حتی با این که میدونین خیلی دارکه :)

این سریال شاهکاره ، دید عمیق تری نسبت به زندگی بهم داد