" بیایید بازی کنیم "
یک درام تمام عیار ورزشی - سیاسی
شخصیت پردازی فوق العاده . شخصیت الیزابت هارمن ، در واقع همان تلنت آمریکایی یا استعداد آمریکایی است که در نهایت به رویای آمریکایی ختم می شود .
رویای سلطه بر جهان در همه موضوعات . خط و نشان کشیدن آمریکا برای روسیه اما این بار نه در دنیای جنگ و موشک بلکه روی صفحه شطرنج .
الیزابت هارمن را می توان یک جوکر به راه راست هدایت شده خواند . همان طور که تنهایی و انزوای جوکر و طرد او توسط جامعه او را تبدیل به هیولایی درنده کرده بود ، این جا قضیه بر عکس است .
این جا الیزابت هارمن تنها نمی ماند . دوستانش کنارش هستند . هر وقت از مسیر خارج شد تلنگری می خورد و در نهایت می شود همان که باید بشود . رویای آمریکایی .
آخرین مونولوگی که در این سریال از زبان الیزابت هارمن بیرون می آید ، در واقع خط و نشان آمریکا برای روسیه است .
بیایید بازی کنیم .
۱۳۹۹ شهریور ۰۲ ۱۳:۱۳
راجع به نمره های منتقدین فقط یه نکته بگم و خودتون مطلبو بگیرید :
فیلمی دیدم همین چند روز پیش به نام ava که به واقع یکی از مزخرف ترین فیلم های تاریخ سینما بود در حدی که داشتم بالا می آوردم از میزان چرت بودن این فیلم و نمره راتن این فیلم شده 83
اون وقت راتن tenet شده 79 . یعنی تریلر تنت به کل اون فیلم می ارزید . پس اصلا به نمرات توجه نکنید . منتقدین جدیدا رد دادن . والسلام .
۱۳۹۹ تیر ۲۷ ۱۸:۰۰
کلّ سریال رو میشه در یک جمله خلاصه کرد :
" در لحظه باید زندگی کرد "
۱۳۹۸ اسفند ۲۱ ۲۱:۳۹
چرخه لعنتی محرومیت.
زیر سایه سیستم هایی که محرومیت زدایی در آن فقط شعار است و معنایی ندارد ، این محرومان هستند که قربانی اند و هر چقدر هم که برای بهتر شدن زندگی تلاش کنند اما اسیر چرخه لعنتی محرومیت هستند.
مدرنیته و از بین رفتن اخلاق ، زیادشدن فاصله ها ، خلاصه شدن زندگی در گوشی تلفن و تلاش های خانواده برای حفظ آرامش و اما در نهایت باز هم این چرخه لعنتی است که پیروز است.
همان جمله ای که پدر در صحنه پایانی فیلم گفت ، ختم کلام فیلمساز است :
" باید برم سرکار "
۱۳۹۹ آبان ۱۳ ۱۷:۴۶
" بیایید بازی کنیم " یک درام تمام عیار ورزشی - سیاسی شخصیت پردازی فوق العاده . شخصیت الیزابت هارمن ، در واقع همان تلنت آمریکایی یا استعداد آمریکایی است که در نهایت به رویای آمریکایی ختم می شود . رویای سلطه بر جهان در همه موضوعات . خط و نشان کشیدن آمریکا برای روسیه اما این بار نه در دنیای جنگ و موشک بلکه روی صفحه شطرنج . الیزابت هارمن را می توان یک جوکر به راه راست هدایت شده خواند . همان طور که تنهایی و انزوای جوکر و طرد او توسط جامعه او را تبدیل به هیولایی درنده کرده بود ، این جا قضیه بر عکس است . این جا الیزابت هارمن تنها نمی ماند . دوستانش کنارش هستند . هر وقت از مسیر خارج شد تلنگری می خورد و در نهایت می شود همان که باید بشود . رویای آمریکایی . آخرین مونولوگی که در این سریال از زبان الیزابت هارمن بیرون می آید ، در واقع خط و نشان آمریکا برای روسیه است . بیایید بازی کنیم .
۱۳۹۹ شهریور ۰۲ ۱۳:۱۳
راجع به نمره های منتقدین فقط یه نکته بگم و خودتون مطلبو بگیرید : فیلمی دیدم همین چند روز پیش به نام ava که به واقع یکی از مزخرف ترین فیلم های تاریخ سینما بود در حدی که داشتم بالا می آوردم از میزان چرت بودن این فیلم و نمره راتن این فیلم شده 83 اون وقت راتن tenet شده 79 . یعنی تریلر تنت به کل اون فیلم می ارزید . پس اصلا به نمرات توجه نکنید . منتقدین جدیدا رد دادن . والسلام .
۱۳۹۹ تیر ۲۷ ۱۸:۰۰
کلّ سریال رو میشه در یک جمله خلاصه کرد : " در لحظه باید زندگی کرد "
۱۳۹۸ اسفند ۲۱ ۲۱:۳۹
چرخه لعنتی محرومیت. زیر سایه سیستم هایی که محرومیت زدایی در آن فقط شعار است و معنایی ندارد ، این محرومان هستند که قربانی اند و هر چقدر هم که برای بهتر شدن زندگی تلاش کنند اما اسیر چرخه لعنتی محرومیت هستند. مدرنیته و از بین رفتن اخلاق ، زیادشدن فاصله ها ، خلاصه شدن زندگی در گوشی تلفن و تلاش های خانواده برای حفظ آرامش و اما در نهایت باز هم این چرخه لعنتی است که پیروز است. همان جمله ای که پدر در صحنه پایانی فیلم گفت ، ختم کلام فیلمساز است : " باید برم سرکار "