من که حالا از مت دیمون زیاد خوشم نمیاد. از وورثینگتون خیلی بیشتر خوشم میاد. و کلا وورثینگتون برای ژانر علمی تخیلی خیلی مناسب تره. مت دیمون به نظرم نقشهایی مثل بورن یا ویل هانتینگ نابغه بهش خیلی بیشتر میاد. چهره علمی تخیلیش خیلی سخت تو ذهنم میاد. ولی جدا الان ینی وعضش در این حده که فقط بتونه غذای زن و بچشو بده؟ والا کارنامه همچین خالی هم نداشته. مگر اینکه هر چی حقوق میگرفته نیکی میکرده و در دجله مینداخته.

اتکینسون که واقعا هنرمند فوق‌العاده ‌ای هستش. بعید میدونم کسی مستر بین رو دوست نداشته باشه. با شخصیت کاراگاه مگره هم ثابت کرد تو نقش جدی و درام هم خیلی خوبه و بهش میاد. ولی بنظرم هر تصمیم کوچیک و بزرگی که تو زندگی میگیریم تاثیرات خودشو تو هر برهه زمانی از زندگی میذاره. اگه دیمون پیشنهاد رو قبول میکرد البته که پول و شهرت بیشتری می‌آورد براش ولی از طرفی شاید مسیر کاری و سلیقه‌ی قبول کردن نقش‌ها و فیلم‌هاش هم عوض میشد حالا چه با نتیجه مثبت چه منفی. ولی اگه قرار باشه یه اتفاق خوب واسه آدم بیوفته، با یه بار از دست دادن فرصت فرقی ایجاد نمیشه چون اون اتفاق خوب یه جای دیگه، زمان دیگه و یه جور دیگه‌ای اتفاق می‌افته که آدم باورش نمیشه. کسی چه میدونه شاید بعدا یه اتفاق فوق‌العاده برای دیمون بیوفته. بهتره شکست خوردن پشیمونی نداشته باشه بلکه درس نگرفتن از شکست پشیمونی داشته باشه.