زمان مطالعه: ۴ دقیقه
پانزده سالگی Eternal Sunshine Of The Spotless Mind: میشل گوندری و جیم کری از ناگفته‌های داستان ساخت فیلم می‌گویند
[متن شامل اسپویلر می‌باشد] پانزده سال از اکران فیلم درخشان «تابش ابدی ذهن بی‌آلایش» (Eternal Sunshine of the Spotless Mind) می‌گذرد. فیلمی که حالا دیگر یک اثر کالت به شمار می‌رود. علاقه‌ی تماشگران سینما در این سال‌ها به این فیلم کم نشده و منتقدان هم بارها آن را در لیست بهترین فیلم‌های هزاره جدید قرار داده‌اند. ماه مارس امسال پانزدهمین سالگرد اکران این فیلم بود. مجله‌ی «ونیتی فر» به مناسبت این سالگرد، سراغ میشل گندری کارگردان و جیم کری بازیگر این فیلم رفته و با آن‌ها درمورد اتفاقات پشت صحنه‌ی فیلم به گفتگو نشسته. در این گفتگو جزئیات جدیدی از داستان ساخت فیلم و اسرار آن و همچنین پایان‌بندی‌های دیگر افشا شده. برای مثال در حالی که از قبل از حذف نقش الن پمپئو در نقش دوست دختر سابق شخصیت کری، «جول» خبر داریم، گندری فاش کرده که تریسی مرگن دومین بازیگری بود که در فیلم تابش ابدی بازی کرد اما صحنه‌هایش حذف شد.
بر اساس گفته‌های گندری، مورگن به عنوان بازیگر نقش همسایه‌ی جول ظاهر شده بود و در تعدادی از فلش بک‌ها حضور داشت که در نسخه‌ی اکران شده‌ی فیلم، حذف شدند. مورگن در آن زمان، در دوران طلایی فعالیتش پس از موفقیت در Saturday Night Live بود و هنوز چند سال مانده بود تا در سریال «۳۰ راک» بدرخشد. با اینکه گندری طرفدار پر و پا قرص کمدینِ محبوب تریسی مرگن است، در اتاق تدوین متوجه شد که مورگن در حال بازی در نقش شخصیت خودش است. اگر گندری، مورگن را در فیلم نگه می‌داشت، هر تماشاگری که او را از SNL می‌شناخت، با تماشای او در صحنه‌های فلش بک، حواسش از داستان اصلی پرت می‌شد.
در رابطه با پمپئو، کری می‌گوید هنگامی که خبردار شد گندری او را برای ایفای نقش دوست‌دختر سابق انتخاب کرده، ناراحت شد. او در این باره به ونیتی فیر می‌گوید: «به شدت اذیت شدم. میشل دوست داشت که در صحنه‌ها احساسات واقعی را از بازیگر بگیرد تا شیمی بین بازیگران درست از آب درآید، به همین خاطر او الن پومپئو را انتخاب کرد. که بازیگر فوق‌العاده‌ای است. اما مرا به شدت یاد رنه می‌انداخت. (رنه زلوگر دوست دختر سابق جیم کری بود که پیش از فیلمبرداری تابش ابدی از هم جدا شده بودند.) نگاه او مشابه رنه بود. و واکنش من این بود: حرامزاده! و خب در نهایت او اصلا در نسخه‌ی نهایی فیلم ظاهر نشد.»
کری گندری را به خاطر حذف کرکتر پمپئو، نائومی، از فیلم می‌ستاید. او می‌گوید: «بیش از اندازه شده بود. اگر او هم در فیلم حضور داشت، اثر نهایی نوعی داستان رقابتی می‌شد. (بین نائومی و کلمنتاین)»
گندری و کری همچنین به ونیتی فیر درباره‌ی دو پایانی که نویسنده چارلی کافمن تصمیم گرفت در نسخه‌ی پایانی نباشد می‌گویند. گندری ترجیح می‌داد فیلم پایان خوشی داشته باشد. که در آن جول و کلمنتاین تصمیم بگیرند با هم بمانند. بر خلاف نقایص و اختلافاتشان. و علیرغم احتمالِ زیاد اینکه رابطه‌شان پایدار نباشد. اما کافمن در اصل پایانی بسیار اندوهناک نوشته بود. کری می‌گوید: «ما در نسخه‌ی چارلی به هم باز نمی‌گشتیم. جول مسیر دیگری را پیش می‌گرفت و جدا می‌شد.»
گندری می‌گوید در طول مکالماتش با کافمن درباره‌ی پایان فیلم، نویسنده همچنین راجب این موضوع صحبت کرده که آخرین پیچش داستانی این باشد که آشکار شود تمام داستان در ذهن کلمنتاین می‌گذرد. پیچشی که به نوعی پایان سریال درام پزشکی شبکه‌ی ان‌بی‌سی (St. Elsewhere) را به خاطر می‌آورد. که در پایان آن آشکار میشود تمام سریال در ذهن یک پسر اوتیستیک می‌گذرد. با قرار دادن تابش ابدی در ذهن کلمنتاین، اما تمام فیلم درباره‌ی تجسم جول در ذهن کلمنتاین می‌شد و نه رشد ذهنی جول؛ اتفاقی که در نسخته‌ی نهایی افتاد. پایان خوشِ مدنظر گندری در نهایت برنده‌ی جدال این پایان‌ها شد.
دیدگاه‌ها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید
mim.you
mim.you
۱۳ فروردین ۱۳۹۸ ۰۰:۱۵
خدایی از بهترین فیلماییه که تو عمرم دیدم.
۰
۰
برای امتیاز‌دهی باید وارد شوید
پاسخ