«پیتر جکسون» چند هفته قبل در مصاحبه با «ددلاین» فاش کرده بود با استودیوی نیولاین پیرامون بودجه «ارباب حلقهها» اختلافات زیادی داشته که دست کم یک بار منجر به تنش در محل فیلمبرداری شده است. استودیو برای تولید هر یک از قسمتهای سهگانه ۶۰ میلیون دلار اختصاص داده بود و بر روی کارگردانی چون جکسون که سابقه تولید فیلمهای پرخرج را نداشت خطر میکرد.
«باب شی» مدیر استودیوی نیولاین که سرپرست پروژه «ارباب حلقهها» بوده میگوید: «پیتر یا میخواست من را گیج کند یا خودش هم نمیدانست چه میکند، اما وقتی گروهی را به ولینگتون فرستادیم تا ببینند ماجرا از چه قرار است، برگشتند و گفتند قسمت اول نمیتواند با بودجهای کمتر از ۱۲۰ میلیون دلار ساخته شود. نزد [رالف میتوگ مدیر پخش بینالمللی نیولاین] برگشتم و گفتم: «باید درصدها و قیمتهایی مرتبط با فروش خارجی را تغییر دهیم چون پیتر در محاسباتش اشتباه کرده. نمیتوان با بودجه ۶۰ میلیون دلاری قسمت اول را ساخت. ممکن نیست. رالف گفت: «من این فیلم را قطعاً میخواهم و اشکالی ندارد.» بنابراین ادامه دادیم.»
جکسون در حین فیلمبرداری صحنه نبرد «هلمز دیپ» (Helm's Deep) از فیلم «دو برج» (The Two Tower) بود وقتی که «بری آزبورن» به محل فیلمبرداری فرستاده شد تا پیامی به کارگردان برساند.
جکسون میگوید: «دورهای بود که نیولاین بیش از همیشه از دست ما به دلیل افزایش بودجه خشمگین بود. فکر میکنم با ویگو [مورتنسن] روی جانپناه بودم و بری را دیدم. حدود ۳۰ دقیقه طول کشید تا نفسنفسزنان بالا آمد، بنابراین به فیلمبرداری ادامه دادم. بری رسید و گفت: «پیامی از طرف استودیو دارم، باید تو را به «مایکل لین» از نیولاین وصل کنم.» پرسیدم برای چه. گفت: «میخواهد تهدید کند که از تو شکایت میکند و خانه را میفروشد تا هزینههای اضافه پوشش داده شوند.»»
جکسون ادامه میدهد: «بری فقط پیامرسان بود اما یکی از آن تنها لحظاتی بود که آشفتهام کرد. گفتم: «فقط به مایکل لین بگو این فیلم لعنتی را فیلمبرداری میکنم و تمام سعیام را میکنم و قرار نیست با یک تماس تلفنی چون این در روزم اخلال ایجاد کنم.» بری موبایل را برداشت و به سمت پایین رفت و با خودرو دور شد.»
چیزی که نگرانی استودیو و سرمایهگذاران را کاهش داد اکران «یاران حلقه» (The Fellowship of the Ring) در سال ۲۰۰۱ در جشنواره کن بود. نیولاین ۲ میلیون دلار هزینه کرد تا ۲۶ دقیقه از فیلم را نمایش دهد.
جکسون میگوید: «همه فکر میکنند لحظه سرنوشتساز یک فیلم بزرگ هفته اول اکران است، اما از جهاتی، به نظر من نمایش در کن هفته اول اکران ما بود، قطعاً برای همه این پخشکنندگان فیلم چنین بود. موفقیت فیلم در عرضه اولیه بستگی زیادی داشت به میزان تلاش و سختکوشی پخشکنندگان مختلف این فیلم، چرا که مسئولیت بازاریابی فیلم در مناطق در بازارهای معینی با آنها بودند. کاری که اکران فیلم در کن کرد این بود که به همه آنها انگیزه داد و متحدشان کرد به شکلی که متوجه شدند اگر هزینه بیشتری کنند نتایج عظیمی میگیرند.»
جکسون میگوید بعضی از بازیگران وقتی فیلم در کن اکران شد نسخه کاملشده را ندیده بودند: «خود را جای «الایژا وود» یا «ایان مککلن» بگذارید که صحنه معدن موریا را در نیوزلند بازی کردند و یک سال و نیم قبل مقابل پردههای سبز رفتند، این طرف و آن طرف استودیو دویدند و به سمت اشیایی فریاد زدند. وقتی ایان با «بالروگ» مواجه شد، مقابل پرده سبزی به یک توپ تنیس نگاه میکرد. اما ناگهان سکانس کاملشده را دیدند که موسیقی متن و جلوههای ویژه داشت. به یاد میآورم همگی آنها بسیار بسیار هیجانزده بودند که زحماتشان در نیوزلند نتیجه داده.»
دیدگاهها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید