زمان مطالعه: ۵ دقیقه
نوید محمودی کارگردان افغان از بازگشت طالبان می‌گوید
نوید محمودی نویسنده، کارگردان و تهیه کننده افغان ساکن ایران در گفت و گویی که د به تازگی از او منتشر شد، نظرش را در باب مسئله‌ی بازگشت طالبان صراحتا اعلام کرد. اخبار سینمای جهان را از ۳۰نما دنبال کنید.
محمودی با بیان این نکته که جهان دگربار با یک جنگ بزرگ از جنس فرهنگ و تمدن مواجه شده است، عنوان کرد: «تصاویری که دوستان ساکن کابلم برای من ارسال می‌کنند، هیچ‌کدام مطابقتی با جملات همراه با مهربانی که در روزهای گذشته از زبان سران طالبان شنیده‌ایم ندارد. هرج و مرجی شدید و عمیق در این شهر حاکم است و در تصاویری از فرودگاه کابل مخابره می‌شود جوانانی را می‌بینیم که خود را به هواپیماهای آماده پرواز آویزان می‌کنند تا به طریقی همراهش شوند، بالا بروند و جان به در برند.»
محمودی در ادامه گفت: «من در طول سالیان عمرم اتفاقات غم‌انگیز فراوانی را از سر گذرانده‌ام، از مهاجرت در خردسالی تا گم‌شدن و هزار و یک دردِ دیگر اما تصاویری که این روزها از افغانستان می‌بینم غم‌انگیزترین تصاویری است که در زندگی‌ام دیده‌ام.»
محمودی در ادامه افزود: «مردم افغانستان بعد از پشت سر گذاشتن ۳۰ سال جنگ‌های عجیب و غریب که ۲۰ سال آن جنگ به‌معنای واقعی میان مجاهدین و کمونیست‌ها و چه و چه و چه بود از سال ۲۰۰۱ به این سو به آرامشی نسبی، در معنایی حداقلی رسیده بودند. مردم افغانستان، مردمی بسیار قانع‌اند و به حداقلی از آرامش که نصیب‌شان شده بود رضایت داده بودند. زنان افغانستان احساس کرده بودند که هدف از آفرینش‌شان فقط در گوشه خانه ماندن نیست و خداوند به آن‌ها هم حقی اندازه مردان داده است و آن‌ها نیز می‌توانند در جامعه حضور داشته باشند و زندگی را تجربه کنند. زنانی تجربه‌گر که می‌توانستند فرزندان سالم‌تری بپرورند. زنانی که می‌آموختند و می‌توانستند آینده را بسازند. احساس من این است که جهان و نه فقط افغانستان با روزهایی تیره‌وتار مواجه خواهد شد، اگر طالبان در عمل به آن‌چه می‌گوید، به بیانیه‌های این روزهایش، به حرف‌هایش پایبند نباشد. شنیده‌ام که طالبان در توجیه رفتار این روزهای نیروهایشان در سطح شهرها، آن‌ها را ارازل و اوباش خوانده است و پاسخی که می‌توان داد این است که شما وقتی توانایی کنترل نیروهای تحت امر خود را ندارید، بی‌شک حق ندارید جان، مال و ناموس مردم را تحت امرتان بگیرید. طالب‌ها مگر نمی‌گفتند ما صبر می‌کنیم تا کابل آرام شود و سپس می‌آییم؟! چرا به این شهر حمله کردند و افغانستان را به این روز انداختند؟!»
محمودی که با وجود شرایط سخت افغانستان، برای مردم سرزمینش و رسیدن به معنای واقعی آزادی امیدوار است در ادامه گفت: «در این میان، ما گرفتار حداقل‌های زندگی کلانیم و زمانی که این حداقل‌ها فراهم شود، تازه می‌توانیم در خصوص فرهنگ و هنر و هنرمند صحبت کنیم. ما فعلا گرفتاری‌های پیچیده‌تری داریم. فعلا در این روزها، در کابل و در افغانستان گرفتار تحقق ابتداییات هستیم. امیدوارم خداوند به مردم کمک کند و مردم بتوانند این غم بزرگ را بپذیرند. ایمان دارم که این روزها در نهایت تمام می‌شود، همان‌طور که در دوره‌ای دیگر طالبان بر افغانستان حاکم بود و می‌خواست با جهل و خرافه حکومت کند اما نتوانست.»
محمودی اما پیشبینی خود از آینده را این‌طور خواند: «گمان می‌کنم طالبان اگر تصمیم بگیرد که با زندگی امروز مردم کنار بیاید و آن را بپذیرد، اگر شیوه امروزی زندگی مردم را بپذیرد می‌تواند در افغانستان حکومتی با حضور اقوام مختلف تشکیل دهد و مردم نیز چون به حداقل راضی‌اند مشکلی پیدا نمی‌کنند اما اگر قرار بر این باشد که بار دیگر نه زنان از خانه بیرون بیایند، نه سینما برقرار باشد، نه موسیقی، نه این، نه آن و... تاریخ به ما نشان داده است که بساط ظلم و جور همیشگی نیست و یک روز بالاخره تمام می‌شود.»
وی با بیان این نکته که «آن‌ها تاکید می‌کنند قصد بازگشت به عقب ندارند و به همین دلیل است که من روزنه‌ای از امید در دل دارم و امیدوارم همان‌طور باشند که می‌گویند»، عنوان کرد: «من به شما قول می‌دهم افغانستان به عقب برنخواهد گشت. افغانستان در ۲۰ سال گذشته، شاهد تولد و رشد و نِمُو چیزی حدود ۱۰ میلیون جوان ۱۵ تا ۲۰ ساله بوده است که با فرهنگی دیگر به دنیا آمده و بزرگ شده‌اند و شما نمی‌توانید آن‌ها را به گذشته برگردانید، می‌توانید اما دو میلیونش را، سه میلیونش را، نمی‌توانید ۱۰ میلیونش را زیر یوغ‌تان ببرید. مطمئن باشید که افغانستان به گذشته برنمی‌گردد و مطمئنم که طالبان به این نکته ایمان دارد و به همین دلیل است که این حرف‌ها را می‌زند و امیدوارم حرفش، حرف باشد.»
دیدگاه‌ها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید