زمان مطالعه: ۶ دقیقه
نقد فیلم The Guilty: محصور؛ میان صداها
تریلر کلاستروفوبیک «گناهکار» (دانلود فیلم The Guilty با لینک مستقیم) به کارگردانی آنتوان فوکوا که بر اساس فیلمی دانمارکی به همین نام ساخته شده است و از فرض اولیه یکسانی هم برخوردار است، روایت جو بیلور، افسر پلیس لس‌آنجلس است که به دلایلی نه چندان واضح، تنزل درجه داده شده است و در نیمه‌های شب به پاسخگویی به تماس‌های اضطراری ۹۱۱ می‌پردازد. در یکی از همین شب‌ها با نزدیک شدن تغییر شیفت کاری، او تماسی عجیب از زنی وحشت‌زده به نام امیلی (کیو رایلی) دریافت می‌کند که به نظر می‌رسد توسط شوهرش هنری (پیتر سارسگارد) ربوده شده است و دو فرزند خردسالش نیز در خانه تنها مانده‌اند. اما امیلی قبل از اینکه جو بتواند اطلاعات زیادی به دست آورد، تلفن را قطع می‌کند و او را مجبور می‌کند تا به طرز دیوانه‌واری سرنخ‌هایی را بدست بیاورد به امید اینکه بتواند مکان او را پیدا کند و اینگونه شبی استرس‌زا برای جو رقم می‌خورد. اخبار سینمای جهان را از ۳۰نما دنبال کنید.
فیلم در اتاق اپراتورهای ۹۱۱ و در فضایی خفقان‌آور، تنش‌آلود، میان رنگ‌های آبی، سیاه و شعله‌های آتش‌سوزی بزرگ جنگل‌های لس‌آنجلس که در مانیتورهای بزرگ مشخص است شروع می‌شود و ما با چهارچوبی مواجه‌ایم که انسان‌های درونش راه فرار ندارند و میانِ صداها، هشدارها، جنایات و انواع و اقسام فجایع محصور شده‌اند. تاریکی حاکم بر فضا، میکس درست صداها، تدوین سریع و فیلمبرداری از زوایای مختلف و در نهایتِ این تنگنا، تماس تلفنی شخصی به نام امیلی، شوک اصلی ماجرا را رقم می‌زند و بر تعلیق و تنش فضا می‌افزاید. تعلیق‌هایی نشات گرفته از امر پنهانی و حوادثی که نمی‌توانیم ببینیمشان ولی تعریفشان، نشان از شر دارد.
«گناهکار» بی‌شک یکی از بهترین فیلم‌های آنتوان فوکوا در سال‌های اخیر است. او رویکردی شخصیت محور به داستان دارد و داهیانه، طنین موضوعی را در داستانی با تنها یک پرسوناژ به تصویر می‌آورد و در این میان هرگز به تماشاگران اجازه نمی‌دهد علاقه خود را به تماشا از دست دهند و راه‌های پویایی را برای دگرگونی پالت بصری یا فیلمبرداری که شرایط شخصیت اصلی فیلم را منعکس می‌کند، می‌یابد.
جیک جیلنهال که یکی از تهیه‌کنندگان فیلم نیز بوده است در تمامی صحنه‌ها حضور دارد و البته به جز چند اپراتور دیگر ۹۱۱ در ساختمان، چهره او تقریبا تنها چهره‌ای است که ما مدام روی صفحه می‌بینیم و تنها کاراکتری است که با رویدادهایش همراه می‌شویم. جیلنهال آنقدر پرفومر قانع کننده‌ای است که فقط می‌خواهید تماشایش کنید. بازیگری که به دقت و ظرافت تمام، ۹۰ دقیقه با تلفن صحبت می‌کند و مخاطب را در دل رویدادها می‌برد. لایه‌های اجرای او متراکم است و آنقدر در این شخصیت زندگی می‌کند که مخاطب نمی‌تواند لحظه‌ای چشم از او بردارد. این فیلمی است که به وضوح می‌توان گفت جیلنهال برای اثبات اینکه یکی از بهترین بازیگران نسل خود است نیازی به هیچگونه اتصالات ندارد. جیلنهال تا بدین‌جا با بازی در نقش‌هایی که به طرق مختلف چالش برانگیز هستند، بدون اغراق خوش درخشیده است و جنبه‌های مختلفی از توانایی‌هایش را به عنوان یک پرفورمر بی‌نقص نشان داده است، بنابراین دور از ذهن نیست هنگامی که به او این فرصت داده می‌شود که تمام مدت زمان نمایش، دوربین روی او و در یک تک لوکیشن باشد که البته این‌بار هم یک اجرای نفس‌گیر را به درستی ارائه می‌دهد و با ترکیب درد و رنج، خشم و عطوفت، نگرانی و مسئولیت‌پذیری تماشاگر را میخکوب می‌کند.
جدای از عوامل و شیوه‌های اجرایی، صراحت فیلمنامه هم به طرز چشمگیری قابل توجه است. کاراکتر جو مشغله‌های زیادی در سر دارد که مدام باید با آن‌ها مبارزه کند، باید صبح روز بعد به دلیل پرونده تخلف پلیس در دادگاه حاضر شود، باید پاسخگوی انواع و اقسام تماس‌ها باشد، تلاش می‌کند با همسر سابق خود تماس بگیرد تا بتواند با دخترش صحبت کند و هرچند در شرایط نامناسب، تصویری از یک تکیه‌گاه را برای آن‌ها بسازد و در این میان کاملا مصمم است که امیلی را نجات دهد و در پروسه‌ی نجات، هرگونه عملیات را مجاز می‌داند، رفتاری که تا حدی گویی سویه‌های جبران گناه خود اوست در قبال هر کاری که در گذشته انجام داده است.
ذکر این نکته حائز اهمیت است که با اینکه «گناهکار» اساسا هیچ طرح پیشگامانه یا کاملا منحصر به فردی را ارائه نمی‌دهد، اما داستانی را مطرح می‌کند که ارزش گفتن را دارد. فیلمنامه‌نویس این اثر: نیک پیزولاتو هم متنی ظریف و محرک را طراحی می‌کند که به هیجانات دم‌دستی و سخیف بسنده نمی‌کند و هم در عوض داستان را بر اساس موضوع حفظ می‌کند و مخاطب را به درستی همراه می‌سازد. آنچه که پیزولاتو، فوکوا و جیلنهال در اینجا خلق کرده‌اند، بدون شک یک فیلم واقعا تماشایی و هیجان‌انگیز است. فوکوا و پیزولاتو در اینجا یک هیجان حساب شده، محکم و احساسی را خلق می‌کنند که همه‌ی جریانات را قابل لمس می‌کند و در این میان محتوای اصلی را حفظ می‌کنند و داستان قهرمان این ساختار روایی را تقویت.
در نهایت می‌توان گفت این تریلری خوش‌ساخت، منسجم، پرتعلیق و تنش‌زا است که در طول ساختار روایی به دقیق‌ترین شکل ممکن با استفاده از موقعیتی کلاستروفوبیک، فضاسازی خاص، نماهای اثرگذار، تدوین حساب‌شده، اجرای فوق‌العاده بازیگر و متنی قوی مخاطب را وارد ماجرا و آشفتگی‌هایی می‌کند که از صدا و حضور فانتوم شروع می‌شود و کم‌کم به عینیت می‌رسد و فوکوا اینگونه حسی توامان هراسناک و قریب را بوجود می‌آورد که بی‌شک رضایت مخاطب را در پایان به همراه خواهد داشت.
یاسمن اسمعیل‌زادگان
دیدگاه‌ها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید