در چندین دهه‌ی گذشته، قریب به ۴۰ فیلم از قدرت‌‌نمایی‌های دو موجود عظیم‌الجثه‌ی گودزیلا و کینگ‌کونگ بر روی پرده‌ی سینماها به نمایش درآمده است. موجوداتی که یک تنه تمام دشمنان خود را از سر راه بر می‌داشتند و هیچ جانداری جلودارشان نبوده است. حال پس از سال‌ها شاهد رو در رویی این دو موجود در یک فیلم هستیم، مواجه‌ای که در اولین نسخه‌اش آنقدرها موفقیت‌آمیز نبود. و، «آدام وینگارد» این‌بار در تازه‌ترین ساخته‌اش «گودزیلا علیه کنگ» (دانلود فیلم Godzilla vs. Kong با لینک مستقیم) دگربار به سراغ این تقابل می‌رود و جهان بصری ویژه‌اش را که حداقل با حس خاص نوستالژیکی از نمایش ابرقدرت‌ها آمیخته شده که دیدنشان در هیئت عین عظما سینمایی، مخاطب را تا انتها همراه می‌سازد. اخبار سینمای جهان را از ۳۰نما دنبال کنید.

روایت سینمایی «گودزیلا علیه کنگ» تازه‌ترین ساخته‌ی «آدام وینگارد» از جایی آغاز می‌شود که شرکت ایپکس به بهانه‌ی دفاع از شهر در برابر گودزیلا، کنگ را به شهر می‌آورد. اما جریان اصلی از این قرار است که ایپکس به دنبال اثبات برتری گونه انسان، با شبیه سازی دی ان ای گودزیلا، یک گودزیلای مکانیکی تولید کرده و به واسطه‌ی محرک‌هایی، گودزیلا را تحریک می‌کند تا وارد شهر شود تا بتواند با ردگیری آن به منبع انرژی ناشناخته‌ای از مرکز زمین دست یابند و از طرفی با فریب افرادی که کنگ را نگهداری می‌کنند، کنگ را نیز به مهلکه بکشاند. و اما در دل این کشکمش‌ها و تقابل این دو موجود جریانات دیگری رقم می‌خورد.

در ابتدای امر باید تاکید کرد، «گودزیلا علیه کنگ» را به لحاظ فضای بصری و زیبایی‌شناسی ابرسینمایی، باید تحسین کرد. یک اکشن علمی تخیلی خوش ساخت با عظمتی مجلل، بی‌ادعا و پر از صحنه‌های باشکوه و باورپذیرانه، با نمایش جزییات دو موجود عظیم‌الجثه در جهانی که رو به نابودی است و تصاویر بی‌نقصی که بی‌شک اصلی‌ترین دستاورد زیبایی شناسی، وینگارد هستند و به نوعی نبوغ خاص او در کادر که مخاطب را شیفته می‌سازد.

باید به این نکته اشاره کرد، در جهانی که وینگارد نشانمان می‌دهد، اساسا گفت‌وگوها پیش‌برنده نیستند و وینگارد ما را تنها در یک روایت چند شخصیتی در متنی نه چندان منسجم در باب جست و جوی جهانی جادویی در اعماق و عمق زیر سطح سیاره، می‌برد و با هر فریم تماشایی، مخاطب را همراه می‌سازد. شاید بتوان گفت از نکات برجسته‌ی فیلم‌های ابرسینمایی می‌توان به این امر اشاره کرد که قرار نیست حضور فیزیکی انسان در آن‌ها چشمگیر باشد و انسان به لحاظ فیزیکی به حاشیه رانده شده است و همین امر در اینجا هم به وضوح مشخص است و با انسان‌های مینیاتوریزه‌ای رو به رو هستیم که به زعم بنیامین در برابر این جهان بی‌کران، تنها جزی کوچک محسوب می‌شوند.

فیلم سرشار از سکانس‌های تعلیق آمیز و مبتکرانه است که در طراحی تا ساخت طوری کنار هم چیده شده‌اند که گویی با یک دنیای واقعی رو به ویرانی و سیاهی مواجه‌ایم، جهانی در معرض خطرهای ناشناخته، خطری جدی که با تصاویر باشکوه، جلوه‌های بصری فوق‌العاده، میزانسن‌های درست درمان و تدوین دقیق، اضطراب و احساسات را عمیقا به مخاطب منتقل می‌کند. سکانس‌هایی همچون زمانی که کنگ به سمت مرکز زمین حرکت کرده و با یک تبر جادویی درخشان موانع را از میان بر‌می‌دارد. کونگی که با تبرش علاوه‌ بر ضربات کشنده، کار مهمی را انجام می‌دهد: می‌تواند نفس اتمی گودزیلا را جذب کند و دوباره آن را به گودزیلا بازگرداند و بدین شکل می‌تواند از مهم‌ترین قدرت گودزیلا بر علیه خودش استفاده کند و هنگامی که آن‌ها مبارزه می‌کنند، ماهیت متزلزل کننده و بدن‌های کوبنده‌شان به قدری واقع‌بینانه احساس می‌شود که مخاطب نمی‌تواند لحظه‌ای پلک بزند.

و یا گودزیلایی که با نفس اتمی شهر را به ویرانه بدل می‌کند. گودزیلایی که شاید بتوان آن را اصل تمثیلی از بی‌احتیاطی انسان نامید، درست همان‌طور که کینگ کنگ قدیمی فاجعه‌ای بود که توسط ظلم و بیداد انسان شکل گرفته بود. گودزیلایی که دارای نفسی اتمی است و به‌ دلیل ساختار سخت بدنش، از یک فاجعه‌ی هسته‌ای زنده بیرون آمده، بدن سختی که حال در برابر تشعشعات هسته‌ای مقاوم شده است.

از دیگر سکانس‌هایی که می‌تواند مخاطب را به وجد بیاورد، نبرد هیجان‌انگیز نهایی است، جایی که «وینگارد» چشم اندازهای جدیدی برای نشان دادن عظمت دو غول پیدا می‌کند، گرچه اکشن در اینجا گاها از هم گسسته و به سختی قابل پیگیری است، به ویژه در صحنه‌های مربوط به آب، اما خارج از درک هم نیست. صحنه‌هایی که در نورهای زرد، سبز و بنفش یک هنگ کنگ بسیار جذاب برایمان رویت می‌شود.

در نهایت می‌‌توان گفت اگر به دنبال قاب‌های تماشایی، جلوه‌های بصری محسور کننده و یک نمایش بی‌نظیر از موجودات عظیم‌الجثه‌‌ی افسانه‌ای هستید که به اندازه‌ی کافی رو در روی هم قرار می‌گیرند و موج تاریک و شوخ طبعی سیاه را به همراه می‌آورند، این فیلم را از دست ندهید، این یک تلاش جمعی قابل قبول است و از همان صحنه‌ی افتتاحیه‌ی که با موسیقی متن «روی کوه‌ها، آن سوی دریا»، ساخته‌ی «بابی وینتون» بر روی تصاویر بی‌نظیر از کنگ پخش می‌شود، مخاطب را تا انتها شیفته می‌سازد و رضایت او را در بر خواهد داشت.

یاسمن اسمعیل‌زادگان

مهمان

برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید