در پادکست «ریواچبلز» (Rewatchables) مجریان برنامه گاهی به همراه یک مهمان، یک فیلم قدیمی و اغلب کلاسیک را انتخاب میکنند، دوباره به تماشایش مینشینند و در مورد نقاط قوت و ضعف آن گفتگو میکنند. در یکی از اپیزودهای اخیر این پادکست با حضور «کوئنتین تارانتینو»، فیلم «دانکرک» (Dunkirk) به کارگردانی «کریستفر نولان» به بحث گذاشته شده است.
این اپیزود به علت حضور کارگردانی چون تارانتینو در پادکست که به نظر میرسد به این پادکست گوش میدهد و نیز بحث او در مورد «دانکرک» که تنها نزدیک به دو سال و نیم از اکران میگذرد قابل توجه است. اما جالبتر اینکه تارانتینو در این اپیزود فاش میکند که به نظر او «دانکرک» اکنون دومین فیلم برتر دههی گذشته است. او فهرست کامل بهترین فیلمهای دهه را به انتخاب خود فاش نمیسازد اما به نظر میرسد که هنوز آن را کامل نکرده باشد. او از چند سال قبل تا به حال از ارائهی فهرست بهترین فیلمهای سال خودداری میکند، شاید به این دلیل که فکر میکند موجب رنجش بعضی از همکارانش شود.
تارانتینو توضیح میدهد که «دانکرک» هفتمین فیلم برتر دهه به انتخاب او بوده، اما وقتی برای سومین بار آن را نگاه کرده متوجه نکات تازهای شده و بنابراین فیلم را تا ردهی دوم بالا آورده است. او میگوید: «تا وقتی برای سومین بار فیلم را نگاه نکردم نمیدانستم که فیلم را [چه جایگاهی در فهرست بهترینهای دهه] قرار خواهم داد. آن وقت بود که منظره را از طریق انسانها دیدم، از طریق انسانهای قصه. سرانجام به کلیت قضیه پی بردم.»
گوش دادن به صحبتهای تارانتینو که از یک فیلمساز زندهی دیگر ستایش میکند – کاری که به ندرت از او سر میزند – جالب است، چرا که او معمولاً خلاف آن را انجام میدهد. برای نمونه او در پادکست به شدت از «بهسوی ستارگان» (Ad Astra) انتقاد میکند. ستایش تارانتینو از نولان به نظر مصنوعی نمیرسد و او کارگردان بریتانیایی را یکی از بهترین فیلمسازان تاریخ مینامد.
او در بخش دیگری از پادکست در مورد «دانکرک» میگوید: «مانند یک سمفونی است، همه چیز جواب میدهد.» و سپس توضیح میدهد که به نظر او فیلم بهترین اثر نولان بوده و کار «هانس زیمر» به عنوان آهنگساز و فیلمنامهی مینیمالیستی آن نباید دست خالی از اسکار بازمیگشته است.
تارانتینو از هواداران «تلقین» (Inception) نیست و میگوید بهترین آثار نولان به ترتیب، «دانکرک»، «بتمن آغاز میکند» و «پرستیژ» (The Prestige) است. او پیشتر اعلام کرده بود که در حال نگارش کتابی در مورد نقد فیلم و آثار سینمایی محبوب خود است.
دیدگاهها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید
gunslinger
gunslinger
۱۲ دی ۱۳۹۸ ۰۱:۴۷
فیلم حوصله سر بری بود از نظر من
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
Nimazz
Nimazz
۱۱ دی ۱۳۹۸ ۲۳:۵۷
به هر حال جالب هست یک کارکردان صاحب سبک مثل تارانتینو از کارگردان خوبی مثل " نولان " تعریف میکنه . شخصا به نظر تارانتینو در سینمای معاصر از نولان شخصیت مهم تری بوده چرا که عناوین جریان سازی مثل " پالپ فیکشن " و " سگ های انباری " رو داشته و فیلم هاش مرحله به مرحله پخته تر شدن . پالپ فیکشن که یکی از کلاسیک های مسلم سینمای مدرن معاصر هست درحالی که نولان هرچقدر هم خوب بود ، کارگردانی هست که تجاری میسازه هرچند تارانتینو هم به سمت تجاری رفته ولی هنوز هم نوآوری تو کارهاش هست ، مخصوصا داستان و شخصیت پردازی های عجیب و غریب اش .
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
mahdikj
mahdikj
۱۱ دی ۱۳۹۸ ۲۱:۵۹
عجب!!!
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ