زمان مطالعه: ۴ دقیقه
تارانتینو در مصاحبه با «بیل مار» بازنشستگی پس از یک فیلم دیگر را تأیید می‌کند؛ «یهودی نشده‌ام، آدمی نیستم که ازدواج کند و دینش را تغییر دهد»
تارانتینو به «بیل مار» می‌گوید ریبوت «سگ‌های انباری» را برای کارگردانی بررسی کرده است.
«کوئنتین تارانتینو» جمعه شب گذشته در برنامه «بی‌درنگ با بیل مار» (Real Time with Bill Maher) شبکه اچ‌بی‌او حاضر شد و بار دیگر تأکید کرد که پس از کارگردانی یک فیلم دیگر بازنشسته خواهد شد. او فاش کرد که ریبوت «سگ‌های انباری» (Reservoir Dogs) را به عنوان دهمین و آخرین فیلم خود بررسی کرده است.
مار در این مصاحبه تصمیم کارگردان ۵۸ ساله برای بازنشستگی در اوج را زیر سؤال می‌برد. تارانتینو در پاسخ «سگ‌های انباری» را مثال می‌زند و می‌گوید امروز شاید می‌توانست نسخه‌ای فاخرتر از آن داستان بسازد: «موضوع «تسخیر روح زمانه» است» و فاش می‌کند که بازسازی آن فیلم را به عنوان دهمین و آخرین فیلمش بررسی کرده: «این کار را نخواهم کرد، اینترنت. اما بررسی‌اش کرده‌ام.»
تارانتینو هنوز به تصمیمش پایبند مانده و می‌گوید: «من تاریخ سینما را بلدم و می‌دانم که از اینجا به بعد، فیلمسازان پیشرفت نمی‌کنند. «دان سیگل» – اگر او در سال ۱۹۷۹ بازنشسته شده بود، وقتی «فرار از آلکاتراز» (Escape from Alcatraz) را ساخته بود، عجب اثری بود به عنوان آخرین فیلم! چه اختتامیه‌ای. اما با دو فیلم دیگری به راهش ادامه داد که متوسط بودند.»
مار از تارانتینو در مورد اسرائیل می‌پرسد، محل سکونت او و همسر و پسر پانزده ماهه‌اش، و اینکه آیا دلتنگ لس‌آنجلس شده است یا نه. فیلمساز پاسخ می‌دهد «البته» اما می‌گوید هر دو منطقه «فضا» و آب و هوای مشابهی دارند با این تفاوت که اسرائیل کوچک‌تر است. مار سپس می‌پرسد آیا به دین یهودیت گرویده یا نه و به تندی پاسخ می‌شنود: «البته که نه. از این آدم‌ها نیستم که ازدواج کند و دینش را تغییر دهد. همسر [اسرائیلی] من هم مسیحی شده، اما من آتئیست هستم.»
در ادامه مار می‌پرسد آیا درگیری خونین میان اسرائیل و فلسطین را به چشم دیده است یا نه. تارانتینو می‌گوید: «بله. تمام مدت آن‌جا بودم... آژیر به صدا درآمد و موشک‌های حماس به راه افتاده بودند و من پسر پانزده ماهه‌ام و همسرم را برداشتم و به پناهگاه رفتم. خوش‌شانس بودیم که چنین پناهگاهی داشتیم. به آن‌جا رفتیم و درها را بستیم و بعد صدای [انفجار موشک‌ها در آسمان] را شنیدیم.»
مار به شوخی پیشنهاد می‌کند که اسرائیل را در فیلم آخر خود قرار دهد چرا که «پایتخت انتقام دنیاست» و به همین علت با مضامین آثار فیلمساز سازگار. تارانتینو می‌گوید تمایلی به روایت یک داستان سیاسی ندارد، اما اضافه می‌کند: «اگر در اورشلیم فیلم بسازید، امکان ندارد که دوربین را در جایی بکارید و تصویری شگفت‌انگیز نگیرید.»
تارانتینو در این مصاحبه حاضر شده بود تا نسخه رمان «روزی روزگاری در هالیوود» (Once Upon a Time in Hollywood) را معرفی کند. مار به فیلمساز تبریک می‌گوید که با موفقیت در مقابل انتقاداتی که متوجه آن فیلم بود، از جمله دیالوگ‌های اندک شخصیت «شارون تیت» با بازی «مارگو رابی»، ایستاد. او می‌گوید: «ایدئولوژی از هنر مهم‌تر است. ایدئولوژی بر تلاش افراد غالب است، ایدئولوژی بر خیر غالب است، ایدئولوژی بر سرگرمی غالب است.»
تارانتینو می‌گوید: «اگر فقط نگاهی به دهه ۴۰ بیندازید می‌بینید که اگرچه جنگ درگرفته بود، اما فیلم نوآر وجود داشت. حتی با وجود «کد هیز» (نظامنامه تولید تصاویر متحرک) داستان‌هایی به‌شدت تلخ و پیچیده بازگو می‌شد.»
تارانتینو می‌گوید پس از دهه ۱۹۵۰ که «یکی از بدترین دهه‌های هالیوود است»، «هالیوود جدید» که در سال ۱۹۶۷ آغاز شد، «واکنش کاملاً مثبتی» بود به آن سخت‌گیری‌های پیشین. تارانتینو معتقد است که به همین ترتیب، بیان هنری باید بر وضع موجود غالب شود، اتفاقی که به تعبیر فیلمساز «دهه ۱۹۸۰، قسمت دوم» خواهد بود. او یادآور می‌شود که سریال «بی‌نزاکتی سیاسی» (Politically Incorrect) شبکه ای‌بی‌سی در واکنش به جنبش پی‌سی در دهه ۱۹۸۰ ساخته شد.
دیدگاه‌ها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید
Amiirm_1
Amiirm_1
۵ تیر ۱۴۰۰ ۲۲:۵۷
از این بیل مار چقد بدم میاد،خیلیییی آدم بیخودیه به نظرم اسرائیل،کماکان یه کلمه تو لغت نامه ذهنی من نیست?♂️
۰
۰
برای امتیاز‌دهی باید وارد شوید
پاسخ
Esperanto
Esperanto
۵ تیر ۱۴۰۰ ۱۲:۵۸
لس آنجلس رو ول کردی رفتی دنبال زندگی سگی اسرائیلی که بری تو پناهگاه ???
۰
۰
برای امتیاز‌دهی باید وارد شوید
پاسخ