زمان مطالعه: ۶ دقیقه
«کنان اوبراین» از ساختار جدید تاک-شوی خود و فراموشی پس از مرگ سخن می‌گوید
«کُنان اوبراین» بیست و شش سال پس از آغاز اجرای شوهای شبانه‌اش، سنت‌های همیشگی تاک-شوها را شکست. نویسنده‌ی سابق سریال «سیمپسون‌ها»، سه شنبه شب گذشته پس وقفه‌ای تقریباً چهار ماهه به همراه «اندی ریچر» به شبکه‌ی TBS بازگشت، اما با فرمتی متفاوت و کوتاه‌تر از همیشه. شبکه‌ی TBS می گذشته اعلام کرده بود که پخش شوی شبانه‌ی اوبراین (Conan) با ساختار و قالبی جدید و سی دقیقه‌ای از ماه ژانویه ادامه خواهد یافت. طراحی صحنه تغییر یافته، و مهمتر از همه خبری از سه مهمان مطابق سال‌های گذشته نخواهد بود. استودیوی اصلی در لس آنجلس باقی مانده اما کنان بیش از پیش به نقاط مختلف دنیا سر خواهد زد.
در ابتدای قسمت جدید شو که شب گذشته با حضور «تام هنکس» پخش شد، کنان اعلام کرد که «تعطیلی شوی کنان پس از چند ماه سرانجام به پایان رسید! آقای رئیس جمهور ترامپ، روش کار همین است دیگر؟» او به تعطیلی دولت ترامپ اشاره می‌کرد. اوبراین در خصوص تغییرات ساختاری شو گفته بود: «همیشه فرمت کار مهمان شماره ۱، مهمان شماره ۲، مهمان شماره ۳، و در صورت امکان اجرای استندآپ در پایان بود.» و سپس وعده داده بود که هر شب در اپیزودهای جدید تنها با یک مهمان سرشناس مصاحبه خواهد کرد.
شبکه‌ی TBS حدود یک سال قبل اعلام کرد که ممکن است این شو مانند شوی «سامانتا بی» (Full Frontal with Samantha Bee) همین شبکه، هفته‌ای یک شب پخش شود. اوبراین در آن زمان به شوخی گفته بود که با این کار احتمالاً موجب رکود اقتصادی در آمریکا خواهد شد.
کنان این بار پشت میز نمی‌نشیند، چیزی که به گفته‌ی خود او به «مصاحبه با مردم برای گرفتن وام» شبیه است؛ کت و شلوار نمی‌پوشد، «می‌خواهم مثل زندگی روزمره لباس بپوشم، که به نظرم بسیار جذاب خواهد بود، به شما قول می‌دهم»؛ و تنها یک مهمان در برنامه حضور پیدا خواهد کرد. «به کسانی که معمولاً مهمان دوم بودند می‌گویم دوستتان دارم اما دیگر وقتی برای شما باقی نمی‌ماند. پیش از این گویی در خانه‌ای ویکتوریایی ساکن بودم و از چندین مهمانان پذیرایی می‌کردم، اما حالا با اندی به خانه‌ی محقری نقل مکان کرده‌ایم و تنها برای پذیرایی از یک نفر جا داریم.»
اما او قرار است بیش از گذشته به سایر نقاط دنیا سفر کند. کنان در سال‌های گذشته به کوبا، کره جنوبی، ارمنستان، آلمان، مکزیک و ژاپن سفر کرده است. او می‌گوید: «سعی ما بر این است که بر بخش‌هایی تمرکز کنیم که فکر می‌کنیم به خوبی از عهده‌اش برمی‌آییم و بخش‌هایی را حذف کنیم که به نظر خودمان هم غیرمنطقی‌اند. به ویژه در زمانه‌ای که دست کم ۱۳۵ تاک-شو وجود دارد. اعمال تغییرات ضروری بود.»
اوبراین ۵۵ ساله در همین حین پروژه‌های دیگری از جمله یک تور استندآپ را هم کلید زده است. او نوامبر گذشته پادکستی به نام «کنان اوبراین به دوست احتیاج دارد» را راه اندازی کرد. کنان در این باره می‌گوید: «من آدم کنجکاوی هستم. مردم [هنگام مصاحبه] وقتی می‌بینند دوربینی در کار نیست خیالشان راحت‌تر می‌شود و می‌توانیم به مباحثی مختلف ورود کنیم. با حذف دوربین اتفاق شگفت‌انگیزی روی می‌دهد که بسیار برای من لذت‌بخش است.»
اوبراین دسامبر گذشته بدترین مهمان خود را «ابل فرارا» دانسته بود که در سال ۱۹۹۶ زمانی که شوی او از شبکه‌ی NBC پخش می‌شد، پیش از آنکه جلوی دوربین برای مصاحبه ظاهر شود، به یکباره از ساختمان «۳۰ راکفلر» خارج می‌شود و تهیه‌کننده‌ی وقت «فرانک اسمایلی» مجبور می‌شود او را در خیابان‌ها تعقیب کند و بازش گرداند.
شوی جدید متفاوت به نظر خواهد رسید، اما این تغییرات بنیادین نیستند. اوبراین می‌گوید: «اگر مردم از فرمت جدید خوششان نیاید، می‌توانیم به فرمت گیم-شو بازگردیم، چیزی که ریچر علاقه‌مند است انجام دهیم. فقط امیدوارم که مردم بخندند. هدف اصلی همیشه همین است، شوخی‌ها برای همین است، و هرگز تغییر نخواهد کرد.»
این تغییرات نه تنها دوران تازه‌ای برای کنان است بلکه تحولی در تاک-شوهای شبانه به وجود خواهد آورد. کنان در مصاحبه با «دیو ایتزکوف» خبرنگار نیویورک تایمز می‌گوید این تحولات برای این است که «کار با من وفق پیدا کند.» او می‌افزاید: «چه می‌شود اگر به خودخواهانه‌ترین شکل ممکن، تغییراتی در شو به وجود آورم و حداکثر لذت را ببرم؟ تصمیم گرفتم خودم را بترسانم.»
کنان در ادامه می‌گوید: «بهتر از «شوی امشب» (The Tonight Show) نمی‌توانستم با اجرا واداع کنم. آن شو را بسیار دوست داشتم و به طرز عجیبی احساس می‌کردم که آخرین شوی شبانه‌ام را پشت سرگذاشته‌ام. به موفقیت رسیدم. از دنیا رفتم، به ملاقات پدربزرگم رفتم و با او حرف زدم، نور را به چشم دیدم و دوباره با من تماس گرفته شد تا برگردم. این فکر که من باید سلطان شوهای شبانه باشم را دیگر نمی‌توانم درک کنم. آن شخص را دیگر نمی‌شناسم. ایده‌ای منسوخ است. به این درک رسیده‌ام که روزی هیچکس به شوی شبانه فکر نخواهد کرد.»
کنان به این پرسش ایتزکوف که «آیا اینگونه می‌خواهی کنار بروی، با شویی که کوچکتر و کوچکتر می‌شود تا آنجا که دیگر اثری از آن نباشد؟» به زیبایی پاسخی می‌دهد که از نیهیلیزم درونش پرده برمی‌دارد: «در این مقطع از دوران کاری‌ام، می‌توانم وداع باشکوهی داشته باشم، و سپس با موشک توسط اعضای دیوان عالی کشور به فضا پرتاب شوم... در چنین روزگاری، دو سال بعد می‌پرسند کنان دیگر کیست؟ به نظر ترسناک می‌رسد، اما عاقبت، هیچکس به مدفن‌های ما سر نخواهد زد. «کالوین کولیج» [۱۸۷۲-۱۹۳۳] رئیس جمهور بسیار محبوبی بود. به مزار او در ورمونت رفتم. هیچکس آنجا نبود. ضمناً من تنها مجری شوهای شبانه هستم که به آنجا سر زده است. شاید این [طرز تفکر] باشد که مرا از دیگر مجری‌ها متفاوت می‌کند.
«یک بار بحث بسیار خوبی با «آلبرت بروکس» داشتیم. وقتی که برای اولین بار او را ملاقات می‌کردم لکنت زبان پیدا کرده بودم. به او گفتم تو فیلم‌هایی می‌سازی که تا ابد ماندگار خواهند بود. من این شوی شبانه را میزبانی می‌کنم که فراموش می‌شود و هرگز کسی سراغش را نخواهد گرفت. او نگاهی به من کرد و گفت: «چه می‌گویی؟ هیچکدام از این مسائل اهمیتی ندارند. در سال ۱۹۴۰، مردم می‌گفتند «کلارک گیبل» چهره‌ی قرن است. اکنون چه کسی به او فکر می‌کند؟ این مسئله اهمیتی ندارد. تو فراموش می‌شوی. من فراموش می‌شوم. همگی ما فراموش می‌شویم.» خیلی جالب است، زیرا ممکن است فکر کنید که افسردگی به سراغم آمده. اما بعد از آن حرف باری از روی دوشم برداشته شد.»
دیدگاه‌ها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید