زمان مطالعه: ۴ دقیقه
اولین واکنش‌ها به فیلم «روزی روزگاری در هالیوود» تارانتینو: «درخشان»، «خیره‌کننده» با پایانی غیرقابل پیش‌بینی
آن دسته از افرادی که موفق شدند فیلم «روزی روزگاری در هالیوود» (Once Upon a Time in Hollywood) «کوئنتین تارانتینو» را در هفتاد و دومین دوره جشنواره کن ببینند، در پایان اکران هفت دقیقه به شکل ایستاده فیلم را تشویق کردند.
تارانتینو پس از نمایش فیلم از مخاطبین، تهیه‌کنندگان و عوامل و بازیگران فیلم قدردانی کرد. او از سال ۲۰۰۹ و فیلم «حرامزاده‌های بی‌شرف» (Inglourious Basterds) درجشنواره‌ی کن حاضر نشده اما ۲۵ سال قبل با «قصه‌ی عامه‌پسند» (Pulp Fiction) نخل طلا به چنگ آورده بود.
منتقدین و اصحاب رسانه پس از نمایش فیلم اغلب به وجد آمدند. آن‌ها بیش از همه به بازی «برد پیت» اشاره می‌کنند که آخرین نقش اول او به فیلم «ماشین جنگی» (War Machine) نت‌فلیکس در سال ۲۰۱۷ بازمی‌گشت.
در «روزی روزگاری در هالیوود» تارانتینو بار دیگر با «لئوناردو دی‌کاپریو» و «برد پیت» بازیگران «جانگو آزاد شده» (Django Unchained) و «حرامزاده‌های بی‌شرف» همکاری کرده است. این دو در فیلم جدید تارانتینو نقش یک بازیگر محبوب تلویزویونی و بدلکار را در اواخر دهه‌ی ۱۹۶۰ بازی می‌کنند. شخصیت‌های پیت و دی‌کاپریو که سخت تلاش می‌کنند در هالیوود نامی برای خود دست و پا کنند، در همسایگی «شارون تیت» با بازی «مارگو رابی»، همبازی دی‌کاپریو در «گرگ وال استریت» ساکن‌اند که او هم به دنبال کسب شهرت است. «ال پاچینو»، «داکوتا فنینگ»، «لینا دانم»، «بروس درن»، «لوک پری»، «کرت راسل» و بسیاری دیگر نقش‌های مکمل این فیلم پرستاره را برعهده دارند.
«پیتر بردشا» منتقد گاردین فیلم را اینگونه تمجید می‌کند: ««روزی روزگاری در هالیوود» کمدی تلخ و شاهکار درخشان تارانتینو برداشتی «پالپ-فیکشن-گونه» در قبال کابوس خانواده‌ی منسون است: فیلمی بهت‌آور، فریبنده و خیره‌کننده از آسمان آبی و غروب طلایی با رنگ‌های سلیولویدی.»
«جیسون گوربر» منتقد کانادایی «دت شلف» می‌نویسد: «از جهت تاریخی دارای ابهام، از جهت مضمون درخشان، تارانتینو در فیلمی که می‌تواند برنده‌ی نخل طلا باشد و از طرف مخاطبین برگزیده شود و یا هر دو فرم خود را پیدا کرده است. شاهکاری به شدت هراس‌انگیز، با طنزی تلخ، برانگیزنده، و هیجان‌آور.»
«جوردن رویمی» منتقد «ورلدآوریل» می‌گوید: «تارانتینو شوخی نمی‌کرد وقتی که می‌گفت این فیلم نزدیک‌ترین اثرش به «قصه‌ی عامه‌پسند» است. او با تردستی شخصیت‌ها و داستان‌های بسیاری را کنار هم می‌چیند و با پایانی لذت‌بخش و تأثیرگذار همگی آن‌ها را به هم می‌بافد.»
او با ارسال متن دیگری در شبکه‌های اجتماعی می‌نویسد: «چرا هیچکس از «مارگو رابی» نمی‌گوید؟ او قلب و روح فیلم است. «شارون تیت» او انسانی‌ترین و خاطره‌انگیزترین شخصیت تمام فیلم است. تماشای تقریباً هر صحنه‌ای که او در آن حاضر است قلب را به درد می‌آورد.»
«دیمون وایز» می‌نویسد: «حاضر نیستم حتی یک لحظه از «روزی روزگاری در هالیوود» را تغییر دهم. این فیلم مرا ناامید نکرد.»
برخی دیگر از ژورنالیست‌ها به زمان بیشتری برای هضم این فیلم نیاز داشتند. «کایل بیوکنان» منتقد نیویورک تایمز می‌نویسد: «تفسیرهای سطحی بسیاری از فیلم جدید تارانتینو صورت خواهد گرفت، اما من می‌خواهم نظرم کمی بماند و عمق پیدا کند.»
دیدگاه‌ها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید
REZA0000007
REZA0000007
۳ خرداد ۱۳۹۸ ۱۳:۱۴
فقط باید دید که تارانتینو بدون سموئل جکسون چی ساخته فیلم تارانتینو بدون سم جکسون چطوری میشه آخه
۰
۰
برای امتیاز‌دهی باید وارد شوید
پاسخ
samppram98
samppram98
۱ خرداد ۱۳۹۸ ۱۹:۰۷
از تارانتینو و این کست بازیگری کمتر از این انتظار نداشتیم.
۰
۰
برای امتیاز‌دهی باید وارد شوید
پاسخ