فیلم «شمشیرهای از رو بسته» جانسون که با الهام از داستانهای «آگاتا کریستی» ساخته شده، شنبه شب برای اولین بار در جشنوارهی فیلم تورنتو اکران شد.
فیلم «شمشیرهای از رو بسته» (Knives Out) تازهترین اثر «رایان جانسون» در مورد جنون گروهی از افراد ثروتمند، شب گذشته در جشنوارهی فیلم تورنتو به نمایش درآمد و با استقبال گرمی مواجه شد. این فیلم که ۲۷ نوامبر توسط لاینزگیت عرضه میشود با نویسندگی و کارگردانی «رایان جانسون» ساخته شده است. جانسون آخرین بار با «جنگ ستارگان: آخرین جدای» پشت دوربین رفته و برای اثر جدیدش ستارگان پرشماری از جمله «دنیل کرگ»، «کریس اوانز»، «آنا دی آرماس»، «جیمی لی کورتیس»، «تونی کولت»، «دان جانسون»، «مایکل شنان»، «لاکیث استنفیلد»، «کاترین لنگفورد»، «جیدن مارتل» و «کریستفر پلامر» را گرد هم آورده.
«بنجامین لی» منتقد «گاردین» که به فیلم امتیاز ۴ ستاره داده مینویسد: «جانسون که فیلمنامهی خودش را کارگردانی میکند، گاه و بی گاه از حکمرانی بر ما و خالی کردن زیر پایمان بسیار لذت میبرد. افشاگریهایی در فیلم وجود دارد که ساختار استاندارد را به شکلی گیجکننده و زیرکانه به هم میریزد و اگر چه راوی موجود است اما کارگردان بیش از حد خودشیفتگی نشان نمیدهد.» لی در بخش دیگری از نقد خود نوشته است: «نبوغی بهراستی بهیادماندنی در فیلم هست اما علیرغم تلاشهای فیلمساز در جهت معاصر نمایاندن فیلم، اشارات او به آمریکای ترامپ بیش از اندازه خامدستانهاند.»
«دیوید ارلیک» منتقد «ایندیوایر» در نقد «شمشیرهای از رو بسته» مینویسد: «فیلمی است پرهیجان، فریبنده، با یک قصهی معمایی کلاسیک و گره داستانی مدرن و بهشدت رضایتبخش در مورد یافتن قاتل. فیلم از شما میخواهد که بدانید داستانش در دنیای امروز روی میدهد. در واقع، میخواهد بدانید که از شما میخواهد بدانید. وقتی که رماننویس افسانهای «هارلن ترومبی» با بازی «کریستفر پلامر» صبح روز بعد از تولد ۸۵ سالگیاش میمیرد، مانند این است که گذشته هم با او از بین میرود و حال جایگزیناش میشود و طلب ارث و میراثی را میکند که همیشه حق خود میدانسته است.»
ارلیک در صفحهی توئیتر خود نیز مینویسد: ««شمشیرهای از رو بسته» فیلمی اهریمنی، مضحک، و بهشدت سرگرمکننده است که این ژانر گرد و خاک گرفته را برای دنیای امروز و تمام کثافتهای طرفدار شعار «آمریکا را دوباره عالی کنیم» [ترامپ] بهروزرسانی میکند.»
«پری نمیراف» منتقد «کلایدر» نوشته است: «فیلم داستانی اریجینال روایت میکند بدون انفجارها، سفینهی فضایی یا موجودات بیگانه، و فقط بازیگرانی بهشدت مستعد دارد که در یک اتاق نشستهاند و نوشتههای کارگردان را به زبان میآورند. با این حال، فیلم یکی از نابترین، رضایتبخشترین و لذتبخشترین تجارب سینمایی من در سالنهای نمایش است.»
«برایان تالریکو» منتقد «راجر ایبرت» مینویسد: «فیلم اثری است از یک جادوگر سینمایی، کسی که توجه شما را چنان به دست چپ معطوف میدارد که دست راست از یادتان میرود. از این گذشته، در این مورد، این فیلم نه تنها یک داستان معمایی بهشدت سرگرمکننده است، بلکه تفسیری تند است از آمریکا در سال ۲۰۱۹.»
«چارلز برامسکو» منتقد «پلیلیست» نوشته است: «نکات دوستداشتنی زیادی در مورد اثر ممتاز جانسون وجود دارد، هم به عنوان فیلمی با سرگرمکنندگی و لذت محض، و هم اولین فیلمی که به اهمیت «دونالد ترامپ» میپردازد بدون آنکه وارد کلیشههای دمدستی شود، و از این مسائل [که اسپویلر قصه است] چیز زیادی نمیتوان گفت.»
منتقد گاردین معتقد است: «لذتی نادر است دیدن کارگردانی که تا این حد شیفتهی ژانر باشد بیآنکه گرفتار افراط تارانتینویی و فنبویگونه نشود، و از خاطرش نرود که مخاطب از خودش بزرگتر است و نیز فیلمش به قلب و سر نیاز دارد. او قرار است بعد از این فیلم به سراغ کارگردانی سهگانهی جدیدی برای «جنگ ستارگان» در کهکشانهای بسیار بسیار دور برود، اما با دیدن «شمشیرهای از رو بسته» آرزو میکنم که ایکاش میتوانست بیشتر پیش ما بماند.»
«پیتر دیبروژ» منتقد «ورایتی» مینویسد: «جانسون ما را به حدس زدن وامیدارد، که اتفاق خوبی است، اما چیزی که این را تلهموشی بهتر از سایر فیلمهای مشابه ساخته نه پیچیدگی، بلکه این حقیقت است که او موفق شده بدون طعمههای پنیر معمول طراحیاش کند.» او در بخش دیگری از نقد خود نوشته است: «کرگ شاید تنها بازیگری باشد که بازی او از مدیریت کارگردان خارج شده. سایر بازیگران سعی کردهاند بدون آنکه بخواهند صحنه را مال خود کند اثرگذار باشند. و عجب صحنهای است! ملک ترومبلی مکانی است که یک کارگردان هنری در خواب میبیند، همچنانکه «دیوید کرنک» طراح صحنهی فیلم عمارتی را تصور کرده که تنها نویسندهی رمانهای معمایی میتواند برای خود بسازد، جایی پر از درهای مخفی، راهروهای پشتی، و ارجاعات آشکار به ژانر مانند کتابخانهای که به خنجر و شمشیر مزین شده.»
«دیوید رونی» منتقد «هالیوود ریپورتر» مینویسد: «صحنه به نظر میرسد که به یک یا دو قرن گذشته تعلق داشته باشد تا اینکه به نمایی از آشپزخانه کات داده و ماگی به نمایش درمیآید با این جمله: «خانهی من. قوانین من. قهوهی من.» این ماگ، مانند هرچیز دیگری در فیلم بهشدت سرگرمکنندهی جانسون که مخاطب را به شکلی فریبنده راضی میکند و پلات آن به دقت طرحریزی شده، بعدها به کار میآید. این فیلم معمایی پرستاره و خوشایند و کمدی تریلر پرنشاط، از آغاز تا پایان لذتبخش است و باید لاینزگیت را به سوددهی برساند.»
«کریس ایوانجلیستا» نویسندهی «اسلشفیلم» که به فیلم امتیاز ۹.۵ از ۱۰ داده میگوید: «کارگردانی جسورانهی جانسون – کاتهای سریع، شخصیتهای غوطهور در تاریکی، و توانایی او در بهکارگیری صحیح پانچلاینها – به همراه تصویربرداری چشمنواز، تار و مبهم «استیو یدلین»، و خصائص بصری، فیلم را به تجربهای لذتبخش تبدیل کرده است. تردیدی وجود ندارد که «شمشیرهای از رو بسته» یکی از سرگرمکنندهترین فیلمهای امسال خواهد بود.»
«کیتی ریچ» نویسندهی مجلهی «ونتی فر» در صفحهی توئیتر خود مینویسد: ««شمشیرهای از رو بسته» حاوی جملهی «توئیتی خواندم در مورد مقالهای در مجلهی نیویورکر در مورد تو.» است. بنابراین به صورت خودکار طنزآمیزترین فیلم امسال خواهد بود.»
دیدگاهها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید