زمان مطالعه: ۶ دقیقه
بهترین واکنش‌ها به شکست در تاریخ مراسم اسکار
کسب اسکار بدون تردید یکی از دلچسب‌ترین لحظات دوران حرفه‌ای هر فیلمساز و بازیگری است. این دستاورد برای گروهی از سینماگران هدفی نهایی است اما برای گروهی دیگر از جمله «وودی آلن» بی‌اهمیت و ناچیز. شمار بازندگان هر مراسم بالطبع چند برابر برندگان است و گاهی پیش آمده که این دسته از ناکامان پس از شکست واکنش‌هایی عجیب اما واقعی نشان دهند.
این واکنش‌ها گاهی نگاهی بوده‌اند از روی انزجار و گاهی زمزمه مبهم حرفی فروخورده، بهرحال بعضی از آن‌ها از یاد نرفتنی‌اند و در اذهان ماندگار. این شکست‌خوردگان لزوماً دچار تلخ‌ترین ناکامی‌ها نشدند، بلکه احتمالاً فقط انسان‌هایی بوده‌اند که واکنش‌هایی صادقانه به شکست نشان داده‌اند.
بعضی از بازیگران مانند «هالی هانتر» یا «کیت بلانشت» در برابر شکست خم به ابرو نیاورده‌اند، اما بازیگران دیگری چون «برت رینولدز» لمس تندیس اسکار را به‌شدت جدی گرفته‌اند. در ادامه بعضی از به‌یاد‌ماندنی‌ترین واکنش‌ها به شکست در تاریخ مراسم اسکار فهرست شده‌اند.
۱۰. شکست برت رینولدز در برابر رابین ویلیامز
در سال ۱۹۹۷ برت رینولدز تنها به کسب اسکار بهترین بازیگر مرد نقش مکمل فکر می‌کرد و بس. او برای بازی در نقش «جک هورنر» عکاس فیلم «شب‌های عیاشی» (Boogie Nights) «پل توماس اندرسون» نامزد اسکار شد، اما این اولین و آخرین نامزدی‌اش در دوران طولانی بازیگری‌اش بود. وقتی که رابین ویلیامز برای بازی در «ویل هانتینگ خوب» (Good Will Hunting) اسکار را به چنگ آورد، به آرامی برایش دست زد، اما سگرمه تیزی به ابرو آورد که سر گاو را می‌شد با آن برید.
۹. شکست کیت بلانشت در برابر ماریون کوتیار
واکنش کیت بلانشت به اسکار ماریون کوتیار در بخش بهترین بازیگر زن در سال ۲۰۰۷ برای فیلم «زندگی گلگون» (La Vie en Rose) سبکسرانه‌تر از انتظار بود. وقتی نام کوتیار به عنوان برنده اعلام شد، بلانشت از فرط غافل‌گیری از جا پرید و با شدت تمام رقیبش را تشویق کرد. اگر رفتار بلانشت غیرواقعی بوده کارش را بی‌نقص انجام داده، اما او سه سال قبل با «هوانورد» (The Aviator) اسکار را به خانه برده بود و سخاوتمندی‌اش چندان غیرمنطقی به نظر نمی‌رسید.
۸. شکست تالیا شایر در برابر فی داناوی
داناوی در سال ۱۹۷۶ برای بازی در فیلم «شبکه» (Network) برنده اسکار بهترین بازیگر زن شد، اما پیروزی او برای بعضی از رقبایش از جمله «تالیا شایر» که با چهره‌ای کاملاً بی‌احساس و دستانی بی‌قرار، نظاره‌گر بیرون آمدن نام داناوی از پاکت بود، چندان خوشایند نبود. شایر دو سال پیش‌تر برای بازی در نقش «کانی کارلئونه» در «پدرخوانده ۲» (The Godfather Part II) نامزد اسکار شده اما در نهایت این جایزه را هم به دست نیاورده بود.
۷. شکست هالی هانتر در برابر آنا پاکویین
واکنش هالی هانتر به شکست در برابر آنا پاکویین ۱۱ ساله در سال ۱۹۹۳ قلب را از حس خوشایندی لبریز می‌کند. این عکس‌العمل اگرچه شاید کمی اغراق‌آمیز به نظر برسد، اما نشان‌دهنده انرژی مهارنشدنی بازیگری است که شکستش را به بهترین شکل ممکن می‌پذیرد. او در این بخش برای بازی در «مؤسسه» (The Firm) مغلوب پاکویین شد، اما در همان شب برگزاری مراسم اهدای جوایز آکادمی، برای بازی در «پیانو» (The Piano) اسکار بهترین بازیگر زن نقش اول را دریافت کرد.
۶. شکست بیل ماری در برابر شان پن
سوفیا کاپولا در فیلم «گمشده در ترجمه» (Lost in Translation) لحظات طنز بازی بیل ماری که ستاره محبوب فیلم‌های کمدی بود را به حداقل رساند، و او را در نقش شخصیتی چنان مغموم فرو برد که شکست او در مراسم اسکار سال ۲۰۰۴ در برابر شان پن هیچ‌کس را غافلگیر نکرد. گویا کاپولا فراموش کرده بود که به او بگوید حالا می‌تواند از نقش خود بیرون بیاید.
۵. شکست جک نیکلسون در برابر آدرین برودی
در سال ۲۰۰۲ کمتر منتقدی انتظار داشت که آدرین برودی برای «پیانیست» (The Pianist) برنده اسکار بهترین بازیگر مرد شود – جک نیکلسون هم همین‌طور. این بازیگر کهنه‌کار آن عینک دودی همیشگی‌اش را به چشم داشت، اما دهان بازمانده او از تعجیب احساس او از شکست را آشکار می‌کرد. نیکلاس کیج نیز از پیروی برودی به همان اندازه شگفت‌زده شد شاید به این علت که مانند منتقدین تصور نمی‌کرد بازی‌اش در «اقتباس» (Adaptation) بدتر از برودی دانسته شد.
۴. شکست مینی درایور در برابر کیم بیسینگر
شگفت‌زدگی مینی درایور از پیروزی کیم بیسینگر با «محرمانه لس‌آنجلس» (LA Confidential) شباهت‌هایی به واکنش پرحرارت بلانشت داشت. درایور در «ویل هانتیک خوب» نمایش ستایش‌برانگیزی داشت اما بازی بیسینگر در «محرمانه لس‌آنجلس» قابل پیش‌بینی بود.
۳. شکست الن برستین در برابر گلندا جکسون
توصیف واکنش الن برستین به شکست در مراسم اسکار سال ۱۹۷۳ کار دشواری است، اما او چندان راضی به نظر نمی‌آمد. برستین برای بازی در «جن‌گیر» (The Exorcist) نامزد اسکار بهترین بازیگر زن بود اما در نهایت «گلندا جکسون» برای «لمس شکوه» (A Touch of Class) که حتی در مراسم حاضر نشده بود این جایزه را کسب کرد. وقتی نام جکسون به عنوان برنده اعلام شد، برستین چهره‌ای غافلگیر به خود گرفت و به ظاهر جمله «چه سوپرایزی» را به زبان آورد.
۲. شکست ساموئل ال. جکسون در برابر مارتین لاندو
جکسون در سال ۱۹۹۴ در بخش بهترین بازیگر مرد نقش مکمل برای اسکار رقابت می‌کرد. او به جای اینکه حفظ ظاهر کند و رقیبش را تشویق کند اجازه داد که لفظ رکیکی بر زبانش جاری شود، هرچند بسیاری به او حق می‌دادند که نادیده گرفته شدن بازی‌اش در «قصه عامه‌پسند» (Pulp Fiction) و اهدای جایزه به لاندو برای «اد وود» (Ed Wood) او را برآشفته کند. بهرحال دیدن واکنش غیرمصنوعی این بازیگر به دنبال شکست دیدنی بود.
۱. شکست سالی کرکلند در برابر شر
سالی کرکلند تنها برای همین واکنش باید اسکار می‌گرفت. پس از آنکه «پل نیومن» نام شر را به عنوان برنده اسکار اعلام کرد، کرکلند غضب‌آلود لب‌هایش را به زحمت غنچه کرد، و در یک آن لبخندی پرمعنا به لب آورد و لحظه سینمایی نابی آفرید. شر برای «ماه‌زده» (Moonstruck) و کرکلند برای «آنا» (Anna) نامزد اسکار شده بودند، اما چه اهمیتی داشت.
دیدگاه‌ها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید
akbarkazemi2000
akbarkazemi2000
۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ ۲۱:۵۱
خیلی عالی بود از این مقاله ها به همراه فیلم و کلیپ های نوستالژی بیشتر قرار بدید. با تشکر
۱
۰
برای امتیاز‌دهی باید وارد شوید
پاسخ
tohid_alpha_cr7
tohid_alpha_cr7
۷ اردیبهشت ۱۴۰۰ ۲۲:۵۵
مقاله خوبی بود حس و حال نوستالژیکی داشت خاطرات زنده شد مرسی.
۰
۰
برای امتیاز‌دهی باید وارد شوید
پاسخ
mehdi666555
mehdi666555
۵ اردیبهشت ۱۴۰۰ ۱۰:۳۸
این مقاله عالی بود. سرشار از ح خوب. آدمهایی که با تلاش به چیزی که حقشونه میرسن
۰
۰
برای امتیاز‌دهی باید وارد شوید
پاسخ