جشن چهلمین سالگرد «جنگ ستارگان» امسال در اورلاندوی فلوریدا با تجلیل از عوامل و بازیگران طولانیترین چندگانۀ سینما برگزار شد. با وجود اینکه صحنهی مراسم به «هریسون فورد»، «مارک همیل»، «هیدن کریستنسن»، و حتی اجرای غافلگیرکنندهی «جان ویلیامز» و ارکست او مزین شده بود، اما تنها یک نفر بود که نامش شایستگی عنوان مهمان افتخاری را داشت: جورج لوکاس.
همچنانکه «کتلین کندی» رئیس لوکاسفیلم او را با عبارت «نابغهای که همگی ما را دور هم جمع کرده» معرفی کرد، فریاد «لوکاس، لوکاس، لوکاس» در سالن پیچید و بازیگران روی صحنه و حضار به گرمی از آقای کارگردان که همهی این تشکیلات مدیون خیالپردازیهای اوست، استقبال کردند. با این حال هواداران بزرگسالی که از مدتها قبل انتظار این مراسم را میکشیدند با شنیدن حرفهای لوکاس کمی ناامید شدند.
لوکاس با پوزخندی نیمهشوخطبعانه اظهار داشت: «من نباید این حرف را بزنم، آن روزها هم نباید این را میگفتم، ولی این فیلم برای بچههای 12 ساله است. یک کودک 12 ساله برای ورود به دنیای واقعی آماده میشود. احتمالاً میترسد، و نمیداند چه رخ خواهد داد. در فیلم ایدههایی مطرح میشود که باید به آنها توجه بیشتری کند. دوستی، صداقت، اعتماد. زندگی در نیمهی روشن و دوری از نیمهی تاریک. در دنیای واقعی، منتقدین، و مخاطبین خاص، برخورد خیلی دوستانهای ندارند، ولی وقتی با این بچههای خردسال مواجه میشوید، و به چهرهی آنها چشم میدوزید، تأثیر فیلم را میبینید.»
روابط لوکاس با دیزنی چندان خوب نیست. او دسامبر 2015 در مصاحبهای خودش را به پدری تشبیه کرده بود که بچههایش را به «بردهداران سفیدپوست» (دیزنی) فروخته است.
در این مراسم همچنین خاطرهی «کری فیشر» که در دسامبر گذشته از دنیا رفت، گرامی داشته شد.