کوین کاستنر با ساخت وسترنهای کوچک و کوتاه راضی نمیشود. او با کارگردانی اولین فیلمش «رقصنده با گرگها» اسکار بهترین فیلم و جایزۀ گلدن گلوب بهترین فیلمنامه و بهترین کارگردانی را بدست آورد. کاستنر 7 سال بعد فیلم دومش «پستچی» را می سازد که آن هم مانند فیلم نخست حدوداً سه ساعته است. آخرین فیلم وی در مقام کارگردان وسترن «چراگاه آزاد» بود که تقریباً به دو ساعت و نیم میرسید. اما همۀ این فیلمها در قیاس با پروژه بعدی او فیلم کوتاه به شمار میآیند.
کاستنر در گفتگو با والچر میگوید:
«وسترن دیگری دارم که با همکاری چند نفر دیگر نوشتهام. ضمن اینکه مایلم نیمۀ دوم دوران حرفهایام را بیشتر با کارگردانی سپری کنم. پیشتر همیشه فیلمهایی که مییافتم را به کسانی میدادم که میپنداشتم بهتر کارگردانیاش میکنند، ولی صدایی در گوشم زمزمه میکند که باید فیلمهایی که عاشقشان میشوم را خودم کارگردانی کنم. بنابراین به گمانم همین کار را بکنم.»
او در مصاحبۀ دیگری با ورایتی فاش میکند که:
«در حال کار بر رویش هستم. مدت آن حدود 10 ساعت است. شاید از آن سه فیلم بلند درست کنم و حتی یک فیلم چهارم، بنابراین یک فیلم حماسی واقعی میشود. میتوانم به سریال هم تبدیلش کنم، یا مثلاً هر شش ماه یک فیلم بسازم، وسترن عظیمی مثل چندگانۀ «ژان دو فلورت» که به هم پیوند خورده باشد. تماشای فیلمهای کلود بری لذت بخشاند.»
هشت نفرت انگیر، جانگوی آزاد شده، هفت دلاور و تاماهاک استخوانی، از جمله فیلم های استودیویی و یا مستقلی هستند که اخیراً تولید شدهاند، اما هیچیک به عظمیت این پروژ نبودهاند.